Zbigniew Bania
Data i miejsce urodzenia | 20 stycznia 1939 | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 17 lutego 2012 | ||||||||||||||||
Wzrost | 168 cm | ||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||
|
Zbigniew Bania (ur. 20 stycznia 1939 w Delatynie lub Nadwórnej[1], zm. 17 lutego 2012 w Opolu[2]) – polski piłkarz grający na pozycji napastnika, trener. Zawodnik Odry Opole.
Kariera piłkarska
Zbigniew Bania wielką karierę piłkarską rozpoczął w 1958 roku w Budowlanych Opole. W ekstraklasie zadebiutował dnia 16 marca 1958 roku w zremisowanym 0:0 meczu z Legią Warszawa. Wcześniej Bania grał w występujących w III lidze rezerwach klubu. Trener Odry Teodor Wieczorek zauważył młodego i utalentowanego piłkarza, dając szansę zawodnikowi występów w pierwszym zespole w trakcie przygotowań do startu ekstraklasy w sezonie 1958. Pierwszego gola w ekstraklasie zdobył dnia 6 kwietnia 1958 roku w Bydgoszczy w wygranym 0:4 meczu z Polonią Bydgoszcz. Jednak to nie uchroniło zespołu od spadku z ekstraklasy w sezonie 1958, ale w II lidze w sezonie 1959 powrócił z Odrą do piłkarskiej elity.
Dobre występy w lidze spowodowały zainteresowanie piłkarzem ze strony trenera młodzieżowej reprezentacji Polski Kazimierza Górskiego na spotkanie z Rumunią w Szczecinie dnia 30 lipca 1959 roku.
Zbigniew Bania odniósł z Odrą Opole następujące sukcesy: 3.miejsce w ekstraklasie, 3.miejsce w Pucharze Polski, półfinał Pucharu Intertoto.
Zbigniew Bania miał wielkie szczęście do zdobywania bramek w jubileuszowych meczach Odry Opole w ekstraklasie. W 200. spotkaniu opolskiego zespołu w ekstraklasie dnia 3 kwietnia 1964 roku Unia Racibórz – Odra Opole 3:1, Bania zdobył honorowego gola dla "Odry". Jest również autorem 300. bramki w ekstraklasie dla zespołu z Opola. 19 września 1964 roku w wygranym 2:1 meczu ŁKS Łódź – Odra Opole zdobył jubileuszowego gola i na stałe zapisał się w historii klubu. Obie bramki zdobyte w spotkaniu z ŁKS-em Łódź były dziełem Bani (71 min. i 79 min.)[3].
Po spadku Odry Opole z ekstraklasy w sezonie 1965/1966 Zbigniew Bania w wieku zaledwie 27 lat zakończył karierę piłkarską. W ekstraklasie rozegrał 150 meczów i strzelił 6 goli[4].
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery piłkarskiej Zbigniew Bania rozpoczął karierę trenerską. W latach 1967-1972 byłł trenerem Otmętu Krapkowice. Następnie w latach prowadził 1974-1976 Jagiellonię Białystok, której w sezonie 1974/1975 zapewnił historyczny awans do II ligi, ponownie był trenerem klubu z Białegostoku w latach 1978-1980 i w sezonie 1979/1980 ponownie awansował z nim do II ligi. Następnie w latach 1982-1984 i 1984-1985 trenował piłkarzy Mazura Ełk i w latach 1985-1987 był szkoleniowcem Warmii Grajewo[5].
Życie prywatne
Na początku lat 2000 Zbigniew Bania doznał wylewu i został częściowo sparaliżowany. Pomocną dłoń byłemu napastnikowi wyciągnęli ludzie związani z Odrą Opole. W 2001 roku rozegrano mecz charytatywny Hetman Byczyna – Odra Opole, z którego dochód przeznaczono choremu Bani.
Statystyki w lidze
Klub | Sezon | Liga polska | |
---|---|---|---|
Występy | Bramki | ||
Odra Opole | 1958 | 16 | 2 |
1959 | 20 | 10 | |
1960 | 17 | 2 | |
1961 | 25 | 6 | |
1962 | 4 | 0 | |
1962/1963 | 25 | 7 | |
1963/1964 | 21 | 5 | |
1964/1965 | 22 | 4 | |
1965/1966 | 20 | 4 | |
Łącznie w I lidze | 150 | 30 | |
Łącznie w II lidze | 20 | 10 | |
Łącznie | 170 | 40 |
Sukcesy
Piłkarz
- 3.miejsce w ekstraklasie: 1964
- 3.miejsce w Pucharze Polski: 1962
- Półfinał Pucharu Intertoto: 1964
Trener
- awans do II ligi: 1975, 1980 z Jagiellonią Białystok
Uwagi
- ↑ Bilans obejmuje tylko I ligę.
Przypisy
- ↑ Stanisław S. Nicieja Nadwórna-brama Gorganów, w: Indeks. Pismo Uniwersytetu Opolskiego, nr 5-6, czerwiec 2014
- ↑ Zbigniew Bania w bazie 90minut.pl
- ↑ Historia Odry Opole – Zbigniew Bania
- ↑ Sebastian Bergiel: Odra Opole Antoniego Piechniczka w latach 1975-1979, s.257 Zdobywcy goli w I lidze
- ↑ Jagiellonia Białystok – Zbigniew Bania
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).