Zbigniew Baucz

Zbigniew Baucz (ur. 12 kwietnia 1914 w Lublinie^[1], zm. 7 czerwca 2017^[2]) – polski adwokat oraz działacz podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej.

Życiorys

Był absolwentem Gimnazjum im. hetmana Jana Zamojskiego w Lublinie z 1932. W 1937 uzyskał dyplom na Wydziale Prawa i Ekonomii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i osiadł w Warszawie. W latach 1933–1939 był referentem w Ministerstwie Opieki Społecznej, gdzie poznał między innymi Kazimierza Moczarskiego. W czasie II wojny światowej był od 1940 działaczem podziemia niepodległościowego. Przed powstaniem warszawskim należał do Wydziału Legalizacji I Oddziału Komendy Głównej ZWZ-AK^[1] oraz kierownictwa Walki Podziemnej – Okręg „Magiel”^[2]. W trakcie powstania warszawskiego działał w Oddziale Biura Informacji i Propagandy Komedy Głównej AK. Warszawę opuścił wraz z ludnością cywilną przez obóz przejściowy w kościele św. Wojciecha na Woli oraz Dulag 121 Pruszków, skąd następnie trafił do Częstochowy. Przed aresztowaniem przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa w sierpniu 1945, angażował się w odtwarzanie Oddziału Biura Informacji i Propagandy w Krakowie. W 1946 osiadł w Warszawie gdzie podjął pracę w Centralnym Urzędzie Planowania, a w 1947 zdał egzamin adwokacki^[1]. W latach 1948–2017 był członkiem Izby Adwokackiej w Warszawie^[3]. Od 1990 był działaczem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej^[2].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Zbigniew Baucz. 1944.pl. [dostęp 2017-06-16]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c Zbigniew Baucz. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2017-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-14)]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d Zbigniew Baucz. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2017-06-16]. (pol.).