Zbigniew Beiersdorf

Zbigniew Beiersdorf
Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1941
Kraków

Miejski konserwator zabytków w Krakowie
Okres

od 1990
do 1999

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Zbigniew Maria Beiersdorf (ur. 2 lipca 1941[1]) – polski historyk, specjalizujący się w historii architektury i urbanistyki oraz konserwacji zabytków.

Życiorys

Jest synem historyka Ottona i Marii z Podłęskich. Jego bratem był Maciej Beiersdorf. W 1996 roku otrzymał stopień doktora na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy Kleparz. Zarys historii rozwoju przestrzennego. Jego promotorem był Piotr Krakowski. Jest pracownikiem UJ w Instytucie Europeistyki, prowadzi także zajęcia na kierunku historii sztuki. Autor publikacji poświęconych architekturze, urbanistyce, sztuce i Krakowowi.

W latach 1990–1999 pełnił funkcję miejskiego konserwatora zabytków w Krakowie. Członek Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK), Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, Stowarzyszenia Willa Decjusza i Polskiego Komitetu Narodowego ICOMOS.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (2000)[2] i Oficerskim (2020)[3] Orderu Odrodzenia Polski.

Wybrane publikacje

  • Architektura kościoła i klasztoru sióstr klarysek w Starym Sączu, Tarnów 1981 [współautor: Bogusław Krasnowolski].
  • Romantyczny zespół pałacowo-parkowy w Grodźcu, Katowice 1982.
  • Kościoły Teodora M. Talowskiego w diecezji tarnowskiej, Tarnów 1986.
  • Dom pod Globusem: dawna siedziba krakowskiej Izby Handlowej i Przemysłowej, Kraków 1997 [współautor: Jacek Purchla].

Przypisy

  1. ↑ Data ur. podana za katalogiem BN.
  2. ↑ M.P. z 2000 r. nr 28, poz. 570
  3. ↑ M.P. z 2021 r. poz. 80

Linki zewnętrzne