Zbigniew Bochenek

Zbigniew Bochenek

Data i miejsce urodzenia	8 lutego 1923 Lwów
Data i miejsce śmierci	14 lipca 1977 Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	otolaryngolog
Odznaczenia

Zbigniew Bochenek (ur. 8 lutego 1923 we Lwowie, zm. 14 lipca 1977 w Warszawie) – lekarz otolaryngolog.

Życiorys

Grób prof. Zbigniewa Bochenka oraz prof. Wandy Mitkiewicz-Bochenek i dr med. Karola Mitkiewicza na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

W 1948 uzyskał na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego dyplom lekarza, a następnie wyjechał do Warszawy na roczny staż w Klinice Otolaryngologii Uniwersytetu Warszawskiego, po jego odbyciu został przyjęty do pracy. W 1951 przestawił pracę „Badania audiometryczne w kile wrodzonej i późnej” i uzyskał tytuł doktora nauk medycznych. W 1955 uzyskał stypendium naukowe i wyjechał do Londynu, gdzie w Instytucie Otologii i Laryngologii prowadził pod kierunkiem prof. Franka Cunliffe Ormeroda badania nad patologią narządu równowagi. W 1960 zorganizował w Centralnym Ośrodku Badawczym Kolejowej Służby Zdrowia nowoczesną pracownię prowadzącą badania narządu przedsionkowego, którą kierował do 1969. W 1963 otrzymał stypendium naukowe i wyjechał do Sztokholmu, gdzie w Karolinska Sjukhuset współpracował z prof. Carlem-Axelem Hambergerem i doc. Erikiem Fluurem. Wizytował również uczelnie w Lund, Uppsali i Göteborgu, po powrocie do Polski przedstawił pracę habilitacyjną „Badania kliniczne i doświadczalne nad przydatnością elektronystagmografii w ocenie czynności narządu przedsionkowego” i uzyskał stanowisko docenta. 16 marca 1969 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego i objął stanowisko kierownika Kliniki Otolaryngologicznej Akademii Medycznej w Warszawie. W 1976 został profesorem zwyczajnym. Główne kierunki badań: audiometria odpowiedzi elektronicznych i mikrochirurgia ucha, otoneurologia, audiologia; najbardziej znana praca – Otolaryngologia kliniczna (1977). Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 42-6-10/11)^[1].

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
• Złoty Krzyż Zasługi;
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy i srebrny medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Odznaka honorowa „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia”
• Złota Odznaka za Zasługi dla m.st. Warszawy.

Przypisy

Bibliografia

• Wielka Encyklopedia PWN red. Jan Wojnowski, Warszawa 2001, t. 4, s. 203.