Zbigniew Brzoza

Zbigniew Brzoza

Data i miejsce urodzenia	1957 Warszawa
Zawód	reżyser teatralny i telewizyjny
Odznaczenia

Zbigniew Brzoza (ur. 1957 w Warszawie) – polski reżyser teatralny i telewizyjny. Wykładowca w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej^[1].

Życiorys

W 1984 obronił pracę magisterską na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1990 ukończył reżyserię dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie – warsztat reżyserski „Kartoteka" Tadeusza Różewicza z udziałem Tadeusza Łomnickiego w Teatrze Studio w Warszawie.

Stypendysta POL-KUL-u w roku 1986. W 1992 roku odbył staż u Petera Brooka. Stypendysta Reutersa w roku 1995. Stypendysta Departamentu Stanu USA w roku 2002.

W latach 1997–2007 dyrektor artystyczny warszawskiego Teatru Studio^[2]. Za jego kadencji reżyserowali w nim między innymi Oskaras Koršunovas („Bam” Daniela Charmsa w roku 1998 i „Sanatorium pod Klepsydrą” Bruno Schulza w roku 2001), Krzysztof Warlikowski („Zachodnie wybrzeże” Bernarda-Marie Koltèsa w roku 1998), Piotr Cieplak („Taka ballada” i „Kubuś P.” w roku 1999 oraz „Muzyka ze słowami” w roku 2002), Magdalena Łazarkiewicz („Dowcip” Margaret Edson w roku 2002), Mariusz Grzegorzek („Na wsi” Martina Crimpa w roku 2003), Rimas Tuminas („Sługa dwóch panów” Carlo Goldoni’ego w roku 2006).

W latach 2008–2009 dyrektor artystyczny łódzkiego Teatru Nowego^[2], do którego zaprosił takich reżyserów jak: Remigiusz Brzyk („Brygada szlifierza Karhana” Vaska Kani w roku 2008), Piotr Cieplak („Przed południem, przed zmierzchem” w roku 2009), Łukasz Kos („Król_Duch” Juliusza Słowackiego w roku 2009).

W latach 2012–2016 dyrektor artystyczny Festiwalu Łódź Czterech Kultur^[3][4]. Pod jego dyrekcją bohaterem festiwalu stała się Łódź. Spektakle i koncerty odbywają się w przestrzeni publicznej – na podwórkach, placach i w miejskich ogrodach. Ważną rolę w programie imprezy odgrywają trwałe instalacje plastyczne, takie jak „Pasaż Róży" Joanny Rajkowskiej, który stał się nową ikoną Łodzi, spektakle plenerowe, oparte na historii podwórek, na których powstają oraz projekty artystyczno społeczne adresowane do dzieci i młodzieży ze środowisk wykluczonych społecznie. Wstęp na wszystkie wydarzenia jest bezpłatna.

Od listopada 2018 roku dyrektor Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie.

Zbigniew Brzoza jest twórcą ponad czterdziestu przedstawień prezentowanych na najważniejszych przeglądach i festiwalach w Polsce, a także w Rosji, Niemczech, Szwecji, Francji, Włoszech, na Węgrzech, Litwie oraz w Brazylii.

Laureat licznych nagród^[2], m.in: Złota Maska za najlepszą reżyserię dla spektaklu „Przemiana” (rok 1993), Grand Prix dla spektaklu „Zbrodnia z premedytacją" na 36. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (rok 1996), Złota Maska za najlepszą reżyserię dla spektaklu „Zbrodnia z premedytacją” (rok 1996), Złamany szlaban za reżyserię „Zbrodnia z premedytacją" na VIII Międzynarodowym Festiwalu Na granicy w Cieszynie (rok 1997), Nagroda za reżyserię przedstawienia „Geza-dzieciak" w Teatrze Studio w Warszawie oraz medal im. Stanisława Bieniasza na VI Festiwalu Dramaturgii Współczesnej Rzeczywistość przedstawiona w Zabrzu (rok 2006), Nagroda Teatralna Marszałka Województwa Pomorskiego za ideę i scenariusz spektaklu „Sprawa operacyjnego rozpoznania" w gdańskim Teatrze Wybrzeże (rok 2012), Złota Maska za reżyserię przedstawienia „Z Różewicza dyplom" w PWSFTviT w Łodzi (rok 2012), Nagroda im. Zygmunta Duczyńskiego dla Indywidualności Artystycznej Festiwalu Kontrapunkt i nagroda dziennikarzy za scenariusz przedstawienia „Obwód głowy” z poznańskiego Teatru Nowego (rok 2015) oraz nagrody na festiwalu Rzeczywistość Przedstawiona w Zabrzu (rok 2015) i Nagrody im. Krzysztofa Zaleskiego oraz Za Oryginalny Tekst Dramatyczny na festiwalu Dwa Teatry - Sopot 2016, również za spektakl "Obwód głowy”.

Większość jego przedstawień opartych jest na dramaturgii współczesnej poświęconej problematyce społecznej^[2]. Niektóre przykłady to: „Geza Dzieciak” Jánosa Háy'a, „Marylin Mongoł” Nikołaja Kolady, „Pan Paweł” Tankreda Dorsta, „Edmond” Davida Mameta, „Trawestacje” Toma Stopparda, „Miłość na Madagaskarze” czy „Pasja” według „Szatana i dziewczyny” Petera Turrini’ego. Także dramaty klasyczne w jego reżyserii zyskują zazwyczaj współczesny i społeczny wymiar, czego przykładem mogą być m.in. „Antygona” Sofoklesa czy „Burza” i „Komedia omyłek” Williama Shakespeare’a.

Zrealizował również siedem przedstawień w Teatrze Telewizji^[5], m.in. „Portugalię” Zoltana Egressy’ego, „Więź” Rony Munro czy „Zbrodnię z premedytacją” Witolda Gombrowicza.

Adiunkt w Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (stopień naukowy: doktor habilitowany). Obecnie wykłada na wydziale reżyserii, wcześniej także na wydziale aktorskim. Powstałe pod jego opieką przedstawienia dyplomowe dwukrotnie zostały wyróżnione Grand Prix Festiwalu Szkół Teatralnych

Zbigniew Brzoza jest autorem ponad 20 godzin audiobooków do Muzeum Chopina w Warszawie i Żelazowej Woli.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zbigniew Brzoza, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [online] [dostęp 2021-04-10] .
• Zbigniew Brzoza w bazie filmpolski.pl