Zbigniew Buczkowski

Zbigniew Buczkowski
Ilustracja
Zbigniew Buczkowski (2012)
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1951
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Jolanta Buczkowska

Lata aktywności

od 1972

Zbigniew Buczkowski (ur. 20 marca 1951 w Warszawie) – polski aktor filmowy, estradowy, telewizyjny i teatralny, scenarzysta i reżyser.

Życiorys

Jest synem Zdzisławy i Mariana Buczkowskich[1], którzy pracowali w PLL LOT[2]. Jego ojciec był pilotem, który zginął w katastrofie lotniczej w listopadzie 1951. Ma dwóch braci[3], starszego o trzy lata Waldemara i młodszego o dwa lata Mariana[4]. Jego ciotką ze strony matki była Lucyna Szczepańska, a wujem – Feliks Szczepański[5].

Mieszkał obok wytwórni filmowej przy ulicy Chełmskiej, gdzie statystowała sąsiadka, z której pomocą w wieku 10 lat wystąpił pierwszy raz jako statysta w filmie[6][7]. W młodości przez trzy lata trenował boks w klubie Legia Warszawa[8].

W 1970 ukończył Technikum Mechaniczno-Elektryczne w Warszawie[9]. Dwa lata później zadebiutował epizodyczną rolą kelnera w filmie Janusza Kondratiuka Dziewczyny do wzięcia[10]. Zaważyło to na decyzji porzucenia wyuczonego zawodu, by poświęcić się aktorstwu. Grał niewielkie role w kolejnych filmach, a w 1977 pojawił się w głównej roli w filmie Tomasza Zygadło Rebus[10]. Zdawał do szkoły filmowej, jednak nie dostał się[11].

Na początku lat 80. zadebiutował w Teatrze Komedii w Warszawie rolą w sztuce Jonasza Kofty i Stefana Friedmanna Fachowcy, czyli po prostu robota w reżyserii Jerzego Gruzy. Od 17 grudnia 1983 występował w podwójnej roli – Naukowca i skrzypka Stasia – w sztuce Andrzeja Kondratiuka Koniec ery menelików w reżyserii Janusza Kondratiuka[12]. W 1986 zdał egzamin eksternistyczny[13]. Po prawie trzech latach zakończył współpracę z Komedią, chcąc skupić się na karierze filmowej[14].

Największą popularność przyniosły mu role w serialach telewizyjnych: Henryka Lermaszewskiego w Domu[15], Wiesława Graczyka w Graczykach i Zbyszka Pyciakowskiego w Świętej wojnie.

W 2011 nagrał album studyjny pt. Koło kina, na którym znalazły się kompozycje Andrzeja Rutkowskiego do słów Jacka Cygana i Marka Gaszyńskiego[16].

W październiku 2014 wydał autobiografię pt. Pisz pan książkę![17].

Życie prywatne

Zbigniew Buczkowski z żoną, 2008

Od 1981 żonaty z Jolantą[18]. Mają córkę Hannę (ur. 1982) i syna Michała (ur. 1984)[19]. Mieszka w Piasecznie[20].

7 października 2010 został prawomocnie skazany przez Sąd Okręgowy w Suwałkach na karę grzywny 6 tys. złotych za wyłudzenie zaświadczenia ukończenia kursu na prawo jazdy[21].

Zbigniew Buczkowski na otwarciu XXXV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 2010
Wywiad ze Zbigniewem Buczkowskim w Hotelu Gdynia podczas XXXV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 2010.

Filmografia

Role gościnne
  • 1972: Dziewczyny do wzięcia – kelner, nie został wymieniony w czołówce
  • 1976: Daleko od szosy – milicjant z patrolu, nie został wymieniony w czołówce
  • 1976–1987: 07 zgłoś się – cztery role: w odc. 9 kumpel Wojteczka „Szklanego Oczka”, w odc. 13 „prezes” Konorek, w odc. 18 menel w lesie, w odc. 20 „Portier”, goryl pana Leona
  • 1976: Polskie drogi – Rysiek, partyzant z GL
  • 1979: Terrarium – mężczyzna grający w „trupa”, nie został wymieniony w czołówce
  • 1979: Tajemnica Enigmy – żołnierz AK zabijający Brochwitza
  • 1979–1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – powstaniec
  • 1980: Powstanie listopadowe 1830–1831 – dyskutant w „Klubie”, nie został wymieniony w czołówce
  • 1980–1982: Sherlock Holmes i Doktor Watson – policjant, nie został wymieniony w czołówce
  • 1983: Alternatywy 4 – układający parkiet u Kubiaków
  • 1988–1991: W labiryncie – lekarz pogotowia przy zwłokach dziecka, nie został wymieniony w czołówce
  • 1988–1991: Pogranicze w ogniu – Kitzel, pracownik gdańskiego hotelu „Sopot”, współpracownik Abwehry
  • 1997: Pułapka – mężczyzna na plaży (głos), nie został wymieniony w czołówce
  • 2007: Ja wam pokażę! – samotny mężczyzna w Sopocie (odc. 1)
  • 2013: 997. Fajbusiewicz na tropie – komisarz policji (odc. 3)
  • 2020: Reporterzy. Z życia wzięte – Kazimierz Barski, właściciel lombardu (odc. 3)
Produkcja filmowa

Wyróżnienia

Odcisk dłoni i podpis Zbigniewa Buczkowskiego w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach
  • 2003 – odciśnięcie dłoni na Promenadzie Gwiazd podczas VIII Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach
  • 2004 – Kryształowy Granat dla najlepszego aktora komediowego w plebiscycie publiczności na VIII Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu
  • 2009 – Monidło nagroda dla najlepszego aktora niezawodowego wręczana podczas festiwalu Jana Himilsbacha w Mińsku Mazowieckim

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Zbigniew Buczkowski.jpg
Autor: Starscream, Licencja: CC BY-SA 3.0
Aktor Zbigniew Buczkowski z żoną Jolantą, tuż przed końcem Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 2008.
Zbigniew Buczkowski (2012) (cropped).JPG
Autor: Ja Fryta, Licencja: CC BY-SA 2.0
Zbigniew Buczkowski, aktor.
Zbigniew Buczkowski at opening of the XXXV Polish Film Festival in Gdynia 2010 - 2.jpg
Autor: Starscream, Licencja: CC BY-SA 3.0
Zbigniew Buczkowski na otwarciu XXXV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 2010.
Zbigniew Buczkowski odcisk.jpg
Autor: Kontrola, Licencja: CC0
Zbigniew Buczkowski - odcisk dłoni i podpis w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach
Interview with Zbigniew Buczkowski in Hotel Gdynia during XXXV Polish Film Festival in Gdynia 2010 - 1.jpg
Autor: Starscream, Licencja: CC BY-SA 3.0
Wywiad ze Zbigniewem Buczkowskim w Hotelu Gdynia podczas XXXV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni 2010.