Zbigniew Czerwiński (samorządowiec)
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 17 marca 1961 Rzepin | |
| Przewodniczący Sejmiku Województwa Wielkopolskiego | ||
| Okres | od 24 października 2005 do 27 listopada 2006 | |
| Przynależność polityczna | Prawo i Sprawiedliwość | |
| Poprzednik | Paweł Arndt | |
| Następca | Lech Dymarski | |
| Odznaczenia | ||
  | ||
Zbigniew Czerwiński (ur. 17 marca 1961 w Rzepinie[1]) – polski polityk i samorządowiec, działacz opozycji w okresie PRL, przewodniczący Sejmiku Województwa Wielkopolskiego II kadencji.
Życiorys
Od 1978 zaangażowany w działalność opozycyjnej organizacji młodzieżowej. W 1980 współtworzył Niezależne Zrzeszenie Studentów na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, został przewodniczącym koła na Wydziale Historycznym tej uczelni. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował Ruch na rzecz Samorządnej Rzeczpospolitej, zajmował się drukiem i kolportażem wydawnictw podziemnych (w tym „Wiadomości Dnia”, „Tygodnika Mazowsze”, „Przeglądu Wiadomości Agencyjnych”). W kwietniu 1982 został tymczasowo aresztowany, zwolniono go w sierpniu tego samego roku. W tym samym miesiącu został uniewinniony. Przewodniczył Konwentowi Samorządu Studentów UAM, zajmował się organizacją pomocy dla studentów aresztowanych z przyczyn politycznych. Był kilkakrotnie przesłuchiwany, a w 1982 został ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń. W 1986 redagował założony przez siebie niejawny „Przegląd Poznański”[1].
W tym samym roku ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracował w Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk. Od 1991 był prezesem zarządu „Gazety Handlowej”, później zatrudniony w spółce prawa handlowego[1].
Od 1989 do 2001 należał do Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, wchodząc w skład rady naczelnej tej partii. Następnie przystąpił do Prawa i Sprawiedliwości. W 1998 z listy współtworzonej przez ZChN AWS uzyskał mandat radnego Sejmiku Województwa Wielkopolskiego I kadencji. W 2002 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję z ramienia PO-PiS. W 2004 bezskutecznie ubiegał się o mandat posła do Parlamentu Europejskiego. W latach 2005–2006 był przewodniczącym sejmiku II kadencji[1]. W 2006 i 2010 wybierany na kolejne kadencje z ramienia Prawa i Sprawiedliwości[2][3]. W 2014 nie uzyskał reelekcji. W 2011, 2015 i 2019[4] bez powodzenia kandydował do Sejmu. W grudniu 2015 powrócił do sejmiku wielkopolskiego, zastępując Zbigniewa Hoffmanna[5]. W 2018 został wybrany na radnego województwa VI kadencji[6].
Członek komisji rewizyjnej Fundacji Zakłady Kórnickie[7].
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2018)[8][9]
- Krzyż Wolności i Solidarności (2018)[10][11]
Przypisy
- ↑ a b c d Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2014-09-28].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2014-09-28].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2014-09-28].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
- ↑ Budżet i rocznica przed Świętami. umww.pl, 21 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-21].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-10-24].
- ↑ Władze fundacji. fzk.pl. [dostęp 2020-07-11].
- ↑ M.P. z 2019 r. poz. 97
- ↑ Prezydent: Jesteśmy wdzięczni, że możemy być wolnymi ludźmi. prezydent.pl, 13 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-13].
- ↑ M.P. z 2018 r. poz. 1133
- ↑ Uroczystość wręczenia Krzyży Wolności i Solidarności. ipn.gov.pl, 15 października 2018. [dostęp 2018-10-16].
| ||||
