Zbigniew Dyka

Zbigniew Dyka
Data i miejsce urodzenia5 października 1928
Warszawa
Data i miejsce śmierci30 kwietnia 2019
Kraków
Minister sprawiedliwości, prokurator generalny
Okresod 23 grudnia 1991
do 17 marca 1993
Przynależność politycznaZjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe
PoprzednikWiesław Chrzanowski
NastępcaJan Piątkowski
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Zbigniew Stanisław Dyka (ur. 5 października 1928 w Warszawie, zm. 30 kwietnia 2019[1] w Krakowie[2]) – polski prawnik i polityk, adwokat, poseł na Sejm I kadencji, minister sprawiedliwości w latach 1991–1993.

Życiorys

Syn Zygmunta i Kamilli[2]. W czasie II wojny światowej walczył w Szarych Szeregach. W 1952 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Z zawodu adwokat, był m.in. obrońcą części oskarżonych w tzw. sprawie połanieckiej[3].

Wielokrotnie wybierany do władz samorządu zawodowego, w tym do Naczelnej Rady Adwokackiej. Był m.in. wiceprezesem NRA, pełni funkcję rzecznika dyscyplinarngo. Był uczestnikiem prac związanego z solidarnościową opozycją Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności[4].

Od 1991 do 1993 sprawował mandat posła I kadencji wybranego z listy Wyborczej Akcji Katolickiej (jako członek Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego) w okręgu krakowskim. Od grudnia 1991 w rządach Jana Olszewskiego i Hanny Suchockiej zajmował stanowisko ministra sprawiedliwości, będąc jednocześnie prokuratorem generalnym. Został odwołany w marcu 1993.

Jego spóźnienie na głosowanie w sprawie wotum nieufności dla rządu Hanny Suchockiej przyczyniło się do przegłosowania tego wotum jednym głosem 28 maja 1993. Według jednej z wersji miał podczas głosowania przebywać w toalecie[5].

W 2004 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. W 2010 uhonorowany Wielką Odznaką Adwokatura Zasłużonym[7].

Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[8].

Przypisy

  1. ↑ Zbigniew Dyka. wyborcza.pl, 2 maja 2019. [dostęp 2019-05-02].
  2. ↑ a b Zbigniew Dyka. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-02-10].
  3. ↑ Grzegorz Wysocki: Wiesław Łuka: zbrodnia połaniecka przeraża do dzisiaj. Trudno uwierzyć, że to się naprawdę wydarzyło. wp.pl, 31 sierpnia 2015. [dostęp 2018-12-24].
  4. ↑ Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001. ISBN 83-7059-503-0. [dostęp 2018-12-24].
  5. ↑ Komórki rządzą politykami. gazeta.pl, 16 lutego 2006. [dostęp 2018-12-24].
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 kwietnia 2004 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2004 r. nr 39, poz. 681).
  7. ↑ Uchwała Nr 4 Krajowego Zjazdu Adwokatury z dnia 19 listopada 2010 r.. nra.pl. [dostęp 2021-11-05].
  8. ↑ Lokalizator Grobów. zck-krakow.pl. [dostęp 2021-04-21].

Bibliografia

Ministrowie sprawiedliwości III Rzeczypospolitej

Godło Polski

Prokuratorzy generalni PRL i III RP
Polska Rzeczpospolita Ludowa
III Rzeczpospolita
Rząd Jana Olszewskiego (1991–1992)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

Jan Olszewski by Foksal.jpg

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Rząd Hanny Suchockiej (1992–1993)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

Hanna Suchocka, Prime Minister of Poland 1992-1993.jpg

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu

Media użyte na tej stronie

Herb Polski.svg
Uproszczony obraz godła Polski; oficjalne godło: Coat of arms of Poland-official.png
Hanna Suchocka, Prime Minister of Poland 1992-1993.jpg
Hanna Suchocka, Premier Polski 1992-1993