Zbigniew Jaruzelski

Zbigniew Jaruzelski

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	30 lipca 1900 Tarnów
Data i miejsce śmierci	21 czerwca 1941 Swierdłowsku
Przebieg służby
Lata służby	1919–1941
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	145 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Zbigniew Jaruzelski (ur. 30 lipca 1900 w Tarnowie, zm. 21 czerwca 1941 w Swierdłowsku) – podporucznik Wojska Polskiego.

Życiorys

Syn oficera austriackiej armii Józefa Wincentego i Izabeli z Krzysztofowiczów. Skończył gimnazjum we Lwowie, 16 stycznia 1919 wstąpił do Wojska Polskiego, 6 lipca 1920 wcielony do 145 pułku piechoty Strzelców Kresowych. 2 sierpnia 1920 w bitwie pod Łopatynem zlikwidował nieprzyjacielskie gniazdo ckm-u, przyczyniając się do przyśpieszenia akcji swojego oddziału, za co został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i mianowany podporucznikiem^[1]. Jesienią 1922 przeniesiony do rezerwy, w 1926 skończył studia na Wydziale Rolniczym Politechniki Lwowskiej w Dublanach. Pracował w rodzinnym majątku Załucze Górne w powiecie Śniatyn. Wiosną 1940 został aresztowany przez Sowietów podczas próby przekroczenia granicy z Rumunią w drodze do Francji i wywieziony do łagru w Swierdłowsku na Uralu, gdzie zmarł. Był żonaty, miał dwóch synów^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.