Zbigniew Jordan

Zbigniew Jordan
Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1911
Gołaszyn

Data i miejsce śmierci

6 października 1977
Ottawa, Kanada

Zawód, zajęcie

publicysta, socjolog

Zbigniew Antoni Jordan (ur. 17 sierpnia 1911 w Gołaszynie, zm. 6 października 1977 w Ottawie) – polski publicysta, socjolog i filozof.

Życiorys

Po ukończeniu gimnazjum związał się ze środowiskiem skupionym wokół redakcji czasopisma Bunt Młodych, którego redaktorem był Jerzy Giedroyc. Od 1930 studiował filozofię na Uniwersytecie Poznańskim, jego przedstawiona w 1934 praca magisterska[1] dotyczyła krytycznej analizy zdań psychologicznych w filozofii Tadeusza Kotarbińskiego. Uzyskał za nią wyróżnienie, a w 1935 została opublikowana w specjalistycznym czasopiśmie filozoficznym "Psychometria". Po obronie pracy magisterskiej kontynuował studia doktoranckie, a także uczestniczył w spotkaniach Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W 1936 przedstawił pracę doktorską pt. O matematycznych podstawach systemu Platona[2] i jako doktor nauk filozoficznych[1] wyjechał kontynuować naukę na uniwersytecie w Bonn, a następnie na Sorbonie. W 1939 miał przygotowaną rozprawę habilitacyjną pt. O pojęciu nieskończoności, ale nie zdążył jej obronić (rękopis zaginął)[1], ponieważ wobec nadciągającego wybuchu II wojny światowej postanowił powrócić do Polski.

Po upadku kampanii wrześniowej przez Węgry przedostał się do Francji, gdzie wstąpił w szeregi 10 Brygady Kawalerii Pancernej, a od lutego 1942 1 Dywizji Pancernej dowodzonej gen. Stanisława Maczka z którym walczył m.in. pod Falaise i o twierdzę w Wilhelmshaven.

Po zakończeniu działań wojennych postanowił nie wracać do ojczyzny i zamieszkał w Londynie, gdzie został współzałożycielem Polskiego Ruchu Wolnościowego Niepodległość i Demokracja. Rozpoczął pracę w ośrodku badania opinii publicznej w rozgłośni Radia Wolna Europa, równocześnie w 1948 rozpoczął ścisłą współpracę z wydawaną w Paryżu redagowaną przez Jerzego Giedroycia „Kulturą”. Od 1949 przez dwa lata pracował w Stowarzyszeniu Kombatantów Polskich oraz był redaktorem czasopisma „Polish Affairs”[3]. W 1949 należał do grupy organizatorów Rady Politycznej, która działając przez pięć lat reprezentowała polskie stronnictwa polityczne funkcjonujące na emigracji. Od 1954 był etatowym redaktorem działu filozofia w "Kulturze" oraz działał w Radzie Jedności Narodowej. W 1955 wyjechał do Monachium, gdzie pracował w tamtejszej rozgłośni Radia Wolna Europa[3], równocześnie od 1958 był stypendystą Instytutu Studiów nad Europą Wschodnią we Fryburgu. Od 1962 mieszkał w Stanach Zjednoczonych, wykładał tam w Instytucie Rosyjskim Columbia University. W 1964 otrzymał propozycję od prof. Stanisława Andrzejewskiego i powrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie wykładał socjologię na University of Reading. Od 1969 do śmierci był wykładowcą filozofii i nauk społecznych w Carleton University w Ottawie[3]. W 1960 otrzymał Nagrodę Pisarską Stowarzyszenia Polskich Kombatantów[4], a 1971 nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku.

Przypisy

  1. ↑ a b c Wybór członków Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polskie Towarzystwo Naukowe na Ojczyźnie s. 20. docplayer.pl. [dostęp 2016-10-09].
  2. ↑ Opublikowana w książce: Zbigniew A. Jordan, O matematycznych podstawach systemu Platona: z historii racjonalizmu, PTPN, Poznań 1937.
  3. ↑ a b c Zbigniew Jordan - biografia, Kultura Paryska. kulturaparyska.com. [dostęp 2016-10-09].
  4. ↑ Nagrody pisarskie stowarzyszenia. W: SPK. Historia federacji. Londyn: Stowarzyszenie Polskich Kombatantów, 2013, s. 294.

Bibliografia