Zbigniew Matuszewski

Zbigniew Matuszewski
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1946
Chełmno

Data śmierci

22 lutego 2022

Dyrektor generalny służby zagranicznej
Okres

od listopada 2001
do 2004

Poprzednik

Michał Radlicki

Następca

Piotr Wojtczak

Ambasador RP w Wielkiej Brytanii
Okres

od 2004
do 2006

Poprzednik

Stanisław Jerzy Komorowski

Następca

Barbara Tuge-Erecińska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Zbigniew Matuszewski (ur. 10 lutego 1946 w Chełmnie[1], zm. 22 lutego 2022[2]) – polski dyplomata, były dyrektor generalny służby zagranicznej (2001–2004), ambasador RP w Wielkiej Brytanii (2004–2006).

Życiorys

Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie następnie pracował 12 lat. W 1980 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Przez kilka pierwszych lat po studiach podyplomowych w Moskwie pracował w Departamencie Studiów i Programowania MSZ. Był wicedyrektorem oraz dyrektorem gabinetu Ministra Krzysztofa Skubiszewskiego (1991–1993), bezpośrednio po zakończeniu pracy na stanowisku kierownika pionu politycznego Ambasady RP w Londynie (1986–1991). W latach 1993–2000 był zastępcą Stałego Przedstawiciela Polski przy ONZ w Nowym Jorku, tj. w czasie członkostwa Polski w Radzie Bezpieczeństwa ONZ (1996–1997). Przez większą część okresu pracy w Nowym Jorku był wiceprzewodniczącym Specjalnego Komitetu Narodów Zjednoczonych do spraw Operacji Pokojowych. Po powrocie z Nowego Jorku od 2000 do 2001 pracował jako wicedyrektor Biura Spraw Międzynarodowych w Kancelarii Prezydenta[3][1].

Od 2001 do 2004 pełnił obowiązki Dyrektora Generalnego Służby Zagranicznej, jako pierwszy po wprowadzeniu nieobowiązującej już ustawy z 27 lipca 2001 o służbie zagranicznej (Dz.U. z 2020 r. poz. 1854). W tym okresie nadzorował organizacyjną i logistyczną stronę reformy w zakresie dostosowania służby zagranicznej do członkostwa w Unii Europejskiej oraz wprowadzenia systemu wizowego dla obywateli Rosji, Białorusi i Ukrainy[3]. W latach 2004–2006 ambasador w Wielkiej Brytanii. Był także Prezesem Fundacji Narodowego Banku Polskiego[2].

Autor książki Polska w organizacjach międzynarodowych: informator. Tom 1: Organizacja Narodów Zjednoczonych 1945–2010 (ISBN 978-83-7452-054-6)[4].

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].

Pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie[2] (kwatera 18-3-12)[5].

Przypisy

  1. ↑ a b Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2002.
  2. ↑ a b c d Zbigniew Matuszewski, Warszawa, 02.03.2022 - nekrolog, nekrologi.wyborcza.pl, 2 marca 2022 [dostęp 2022-03-07].
  3. ↑ a b Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 175/, orka.sejm.gov.pl, 12 maja 2004 [dostęp 2022-03-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21].
  4. ↑ Katalog główny BS – Full View of Record. bs.sejm.gov.pl. [dostęp 2018-05-22].
  5. ↑ śp. Zbigniew Matuszewski