Zbigniew Okulicki

Zbigniew Okulicki

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1924 Kielce
Data i miejsce śmierci	8 lipca 1944 Osimo koło Ankony we Włoszech
Przebieg służby
Lata służby	1942–1944
Siły zbrojne	Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie
Jednostki	1 Pułku Artylerii Lekkiej w 3 Dywizji Strzelców Karpackich
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, Bitwa o Monte Cassino, Bitwa o Ankonę
Odznaczenia

Zbigniew Okulicki (ur. 17 lutego 1924 w Kielcach, poległ 8 lipca 1944 w walkach pod Osimo koło Ankony we Włoszech) – podporucznik, żołnierz 2 Korpusu Polskiego, odznaczony Virtuti Militari, syn gen. Leopolda Okulickiego ps. „Niedźwiadek”.

Urodził się jako jedyny syn Leopolda Okulickiego i Władysławy z Jabłońskich. Harcerz, sportowiec. Po klęsce 1939 razem z matką wydostał się z okupowanej przez Niemców hitlerowskich Polski przez Rumunię, Cypr do Wielkiej Brytanii. W Tel Awiwie ukończył polskie gimnazjum i podchorążówkę artylerii. Był żołnierzem 2. Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa. Sierżant podchorąży 1 pułku artylerii lekkiej w 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Brał udział we wszystkich działaniach 2 Korpusu we Włoszech: od Sangro, pod Monte Cassino i nad Morzem Adriatyckim^[1].

Poległ 8 lipca 1944 w walkach pod Osimo koło Ankony we Włoszech. Pośmiertnie awansowany do stopnia podporucznika i odznaczony srebrnym krzyżem Orderu Virtuti Militari.

Generał Leopold Okulicki dowiedział się o śmierci syna z depeszy w grudniu 1944^[2].

Oznaka rozpoznawcza 3 DSK

Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Loreto^[3].

Przypisy

Bibliografia

• JanuszJ. Kurtyka JanuszJ., JacekJ. Pawłowicz JacekJ., Generał Leopold Okulicki 1898-1946, Warszawa: IPN, 2010, ISBN 978-83-7629-216-8, OCLC 838112758 .