Zbigniew Orywał

Zbigniew Orywał

Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1930 Kępno, Polska
Informacje klubowe
Klub	Warta, Olimpia
Dorobek medalowy
Mistrzostwa USA złoto 1958 bieg na 1000 jardów złoto 1959 bieg na 1000 jardów
Odznaczenia

Zbigniew Orywał (ur. 5 kwietnia 1930 w Kępnie) – polski lekkoatleta, średniodystansowiec.

Życiorys

Był pierwszym Polakiem, który odniósł sukcesy na terenie USA w hali, gdzie dwukrotnie zdobył tytuł międzynarodowego mistrza tego kraju w biegu na dystansie 1000 jardów (914,4 metra) w 1958 (2:14,1) i 1959 (2:12,6)^[1]. Zwyciężył również w zawodach Millrose Games w 1959 na 880 jardów (1:52,2) oraz w mitingu NYAC w 1959 na 1000 jardów (2:09,8). W powyższych zawodach pokonani zostali mistrzowie Europy i medaliści olimpijscy (czołówka światowa średniodystansowców).

Przebiegł 1 milę (1609 m) poniżej 4 minut – 1959 (3:59,7) w czasie meczu Wielka Brytania – Polska w Londynie – 1 miejsce. Przebiegnięcie 1 mili poniżej 4 minut nominowało do klubu Bannistera.

Urodził się w Kępnie, jednak dwa lata później cała jego rodzina przeprowadziła się do Wągrowca. Tu ukończył Liceum Ogólnokształcące w Wągrowcu, a w 1953 został absolwentem Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Poznaniu, gdzie otrzymał tytuł magistra wf.

W lekkoatletyce debiutował w mistrzostwach szkoły w 1947 roku. Startował i zwyciężał w biegach narodowych i ulicznych. W latach 1954-1955 czterokrotnie otrzymywał powołania do kadry na mecze wyjazdowe i czterokrotnie nie zgadzano się na jego w nich udział.

W 1956 wywalczył pierwszy w karierze tytuł mistrza Polski w biegu na 800 m. W 1957 oficjalnie zadebiutował w kadrze polskich lekkoatletów w trójmeczu Polska – Belgia – NRD w Krakowie. W 1958 zdobył tytuł halowego mistrza USA w biegu na 1000 jardów, a kilka tygodni później podczas pamiętnego meczu lekkoatletycznego Polska – USA w Warszawie pokonał biegaczy amerykańskich. W styczniu 1959 ponownie został mistrzem Stanów Zjednoczonych. Wygrał również bieg na 1 milę podczas największego europejskiego mityngu lekkoatletycznego „Weltklasse” w Zurichu.

W 1958 roku pobił trzy rekordy Polski: na 1000 m (czas: 2:18,8), 1500 m (3:42,0) oraz 1 milę (3:59,4 min). W 1960 podczas XVII Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie wągrowczanin startował na dwóch dystansach – 800 m i 1500 m, gdzie zapisał się w olimpijskich statystykach jako uczestnik finałowych rozgrywek^[2]. Od 1961 roku rozpoczął karierę trenera lekkoatletów „Warty” Poznań, a następnie „Olimpii” Poznań. W tym samym czasie rozpoczął współpracę z kadrą narodową jako trener Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, a jego podopieczny Bronisław Malinowski zdobył w biegu na 3000 m z przeszkodami srebrny i złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu w 1976 i Moskwie w 1980. Od 1982 do 2000 roku pracował na stanowisku trenera Kadry Narodowej Lekkiej Atletyki w Irlandii, a największe sukcesy trenera biegaczy irlandzkich przyszły w ostatnim roku jego pracy na Wyspach i związane były z Igrzyskami Olimpijskimi w Sydney, na których Sonia O’Sullivan wywalczyła srebrny medal na dystansie 5000 m.

Mieszka w Poznaniu. Zbiór pamiątek (m.in. dyplomów i medali), przekazał muzeum regionalnemu w Wągrowcu^[3].

Kariera sportowa

– Biegacz na średnie dystanse (800m, 1000m, 1500m, 1mila i na 400m płotki. – Zawodnik poznańskich klubów: Warta (1948-1961) i Olimpii (1962-1965) – Olimpijczyk z Rzymu (1960) – 800m i 1500m( odpadł w przedbiegach) – Uczestnik mistrzostw Europy w Sztokholmie (1958) – 1500m (7 miejsce 3:43,2) – 22-krotny reprezentant Polskich w meczach międzypaństwowych(1954-1961) 30 Startów (9 zwycięstw) na dystansach 800m, 1500m, 1 Mili, 400m płotki i w sztafecie 4x400m. – 8-krotny mistrz kraju: 800m (1956) 1500m (1957, 1958, 1960, 1961) 3x100m (1949) Mistrzostwa halowe:800m (1957) 3x800m(1949)

Sukcesy

• Bieg na 1000m (2:18,8) – 1958 - Turku – Finlandia. Wynik lepszy od starego rekordu świata (2:19,0) ale zajął drugie miejsce za D. Warn – Szwecja (2:18,5).
• Zwycięstwa w meczach międzypaństwowych:
  • Polska – Stany Zjednoczone w biegu na 1500m (3:42,7) – 1958
  • Polska – Związek Radziecki w biegu na 800m (1:50,2) – 1959
  • Wielka Brytania – Polska w biegach na 800m i 1500m – 1958
• Zwycięstwa w memoriałach:
  • J. Kusocińskiego w Warszawie – 2-krotnie na 1500m.
  • Rošickiego w Pradze – w biegu na 800m oraz w Berlinie, Hamburgu, Helsinkach, Turku, Hanower, Sztokholm.

Rekordy Życiowe^[4]

• Bieg na 400 metrów – 49,0
• Bieg na 800 metrów – 1:48,1
• Bieg na 1500 metrów – 3:42,0
• Bieg na milę – 3:59,7

Startował również w dziesięcioboju. Dwukrotnie trzecie miejsce w Mistrzostwach Polski 1954 i 1955 Mistrz CRZZ w dziesięcioboju lekkoatletycznym i pięcioboju.

Odznaczenia

• Odznaka „Mistrz Sportu” (1957 r.)
• Odznaka „Zasłużony Mistrz Sportu” (1960 r.)
• Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe (srebrny i złoty)
• Odznaka Honorowa Miasta Poznania (1960 r.)

Kariera trenerska

• 1953-1955 Koordynator lekkiej atletyki w Z.S „Zryw” – Zielona Góra
• Główny Trener l.a.w K.S „Stal” – Zielona Góra
• 1955 Koordynator l.a. w Z.S „Zryw” – Poznań
• 1955-1961 Trener w KS Warta Poznań
• 1962 Koordynator Sekcji l.a. GKS „Olimpia – Poznań”
• 1962-1966 Trener Kadry w Polskim Związku Lekkiej Atletyki w biegach średnich mężczyzn (800m i 1500m)
• 1967-1982 Trener koordynator w konkurencjach wytrzymałościowych kobiet i mężczyzn w Polskim Związku L.A

Bezpośrednio biegi średnie mężczyzn oraz okresowo w chodzie sportowym i maratonie.

Przypisy

Bibliografia

• Biografie Polski Komitet Olimpijski (pol.). olimpijski.pl. [dostęp 2015-05-04].