Zbigniew Rudziński

Zbigniew Rudziński

Data i miejsce urodzenia	23 października 1935 Czechowice
Pochodzenie	polskie
Data i miejsce śmierci	9 maja 2019 Warszawa
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pedagog
Odznaczenia

Zbigniew Rudziński (ur. 23 października 1935 w Czechowicach, zm. 9 maja 2019 w Warszawie^[1]) – polski kompozytor i pedagog.

Życiorys

Gry na fortepianie uczył się początkowo prywatnie, a następnie w Państwowej Szkole Muzycznej w Warszawie (1949−1956). W latach 1952–1953 studiował filologię angielską na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1956–1962 studiował kompozycję w klasie Piotra Perkowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. W latach 1965–1966 studiował w Paryżu u Nadii Boulanger w ramach stypendium Rządu Francuskiego. W 1968 założył zespół „Ad Novum” specjalizujący się w wykonywaniu muzyki współczesnej. W latach 1970–1971 studiował w Holandii jako stypendysta Rządu Holenderskiego.

Zbigniew Rudziński w latach 1962–1968 pełnił funkcję dyrektora działu muzycznego Warszawskiego Studia Filmów Dokumentalnych. Od 1973 wykładał kompozycję, instrumentację symfoniczną oraz współczesne techniki kompozytorskie w Akademii Muzycznej w Warszawie, z tytułem docenta (1975), a następnie z tytułem profesora zwyczajnego (od 1989). W latach 1980–1981 był dziekanem Wydziału Kompozycji, w latach 1981–1984 prorektorem warszawskiej uczelni.

Prowadził wykłady podczas International Conference on New Musical Notation na State University Ghent w Belgii (1974), International Seminar for Composers w Ohrid w Jugosławii (1975), International Summer Composition Courses (1977 – Wenecja, 1978 – Olsztyn, 1979 – Kazimierz nad Wisłą), Internationales Jugend Festspieltreffen w Bayreuth w Niemczech (1983−89), w Akademii Sibeliusa w Helsinkach (1987), Royal Academy of Music w Londynie (1990) i Keimyung University w Daegu w Korei Południowej (1993, 1996, 2000−2005).

Od 1960 był członkiem Związku Kompozytorów Polskich – członkiem Zarządu Głównego (1968−1980), skarbnikiem (1981−1982) oraz sekretarzem generalnym ZKP (1985−1986). Pełnił funkcję dyrektora Composer’s Workshop w Bayreuth (1983−1989).

Twórczość

Spuścizną Rudzińskiego jest bogata twórczość kameralna, w tym wiele utworów na instrumenty perkusyjne. Napisał kilka zbiorów piosenek dla dzieci, niektóre z nich do dzisiaj obecne są w szkolnych programach muzyki. Skomponował wiele dzieł symfonicznych oraz 2 opery. Równolegle tworzył muzykę do filmów, oraz słuchowisk radiowych, a także filmów animowanych dla dzieci.

Nagrody

• 1960 – Nagroda na Konkursie Kompozytorskim z okazji 150-lecia Konserwatorium Warszawskiego za „Sonatę na 2 kwartety smyczkowe, *fortepian i kotły”
• 1962 – II Nagroda (I nie przyznano) na Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich za „Epigramy” na flet, chór i perkusję
• 1979, 1985 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki za działalność pedagogiczną
• 1986 – Nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży
• 1988 – Nagroda na Neue Musiktheater-Werkstatt w Berlinie za operę „Manekiny”
• 1991 – Nagroda Związku Kompozytorów Polskich

Odznaczenia

• 1975 – Srebrny Krzyż Zasługi
• 2010 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[2]
• 2015 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Twórczość

Utwory kameralne

• „Trio na 2 klarnety i fagot” (1958)
• „Sonata na klarnet i fortepian” (1959)
• „Sonata na 2 kwartety smyczkowe, fortepian i kotły” (1960)
• „Epigramy” na flet, 2 chóry żeńskie i perkusję (1962)
• „Trio smyczkowe” (1964)
• „Studium na c” na zespół o dowolnym składzie instrumentów (1964)
• „Impromptu” na 2 fortepiany, 3 wiolonczele i perkusję (1966)
• „Kwartet” na 2 fortepiany i perkusję (1969)
• „Tutti e solo” na sopran, flet, róg i fortepian (1973)
• „Campanella” na zespół perkusyjny (1977)
• „Trytony” na zespół perkusyjny (1979-80)
• „Suita polska” na 8 żeńskich głosów (lub chór żeński) i fortepian (1990)
• „Trzy portrety romantyczne” na 12 saksofonów (1991)

Utwory na fortepian

• „Sonata na fortepian” (1975)

Pieśni

• „Cztery piosenki ludowe” na sopran i fortepian (1955)
• „Cztery pieśni” na baryton i zespół kameralny (1960-61)
• „Trzy pieśni” na tenor i 2 fortepiany (1968)
• „Kap...kap...kap...”, 13 piosenek dla dzieci na głos z fortepianem (1975-80)
• „Księga godzin”, 5 romantycznych pieśni na mezzosopran i trio fortepianowe (1983-84)
• „To nie są sny”, 6 pieśni na mezzosopran i fortepian (1987)
• „Posłuchaj...” na sopran i fortepian (1993)

Utwory na orkiestrę

• „Contra fidem” na orkiestrę symfoniczną (1963-64)
• „Moments musicaux” I na orkiestrę symfoniczną (1965)
• „Moments musicaux II” na orkiestrę symfoniczną (1967)
• „Moments musicaux III” na orkiestrę symfoniczną (1968)
• „Symfonia” na chór męski i orkiestrę (1969)
• „Muzyka nocą” na małą orkiestrę (1970)
• „Requiem ofiarom wojen” [wersja I] na recytatora, chór i orkiestrę (1971)
• „Requiem ofiarom wojen” [wersja II] na chór i orkiestrę (1971)
• „Struny na ziemi” na sopran i orkiestrę smyczkową (1982)

Utwory sceniczne

• „Manekiny”, opera (1981)
• „Antygona”, opera (2001)

Muzyka filmowa

• 1963 – „Wiano” (reż. Jan Łomnicki) – autor muzyki
• 1971 – „Jak będziemy mieszkać w roku 2000” (reż. Jerzy Kaden) /film dokumentalny/ – autor muzyki
• 1971 – „Sierpień – zapis kronikalny” (reż. Kazimierz Karabasz) – autor muzyki
• 1976–1977 – „Gucio i Cezar” /film animowany/ – autor muzyki
• 1984 – „Cień już niedaleko” (reż. Kazimierz Karabasz) – autor muzyki, wykonanie muzyki

Dyskografia

• Sonata for piano, OLYMPIA OCD 316
• Sonata (wyk. Andrzej Dutkiewicz – fortepian) MUZA Polskie Nagrania
• „Requiem for he war victims” MUZA Polskie Nagrania SX 1595

Przypisy

Bibliografia

• Profil w portalu Kultura polska
• Filmy w Internetowej bazie filmu polskiego
• Sylwetka na stronach Uniwersytetu Muzycznego w Warszawie. chopin.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-06)].