Zbigniew Rynasiewicz

Zbigniew Rynasiewicz

(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl Zbigniew Rynasiewicz w Senacie (2014)
Data i miejsce urodzenia	4 października 1963 Grodzisko Dolne
Zawód, zajęcie	polityk, samorządowiec
Alma Mater	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Rzeszowie
Stanowisko	poseł na Sejm III, V VI i VII kadencji (1997–2001, 2005–2015), wiceminister infrastruktury (2013–2015)
Partia	Platforma Obywatelska

Zbigniew Franciszek Rynasiewicz (ur. 4 października 1963 w Grodzisku Dolnym) – polski polityk, samorządowiec, poseł na Sejm III, V, VI i VII kadencji, samorządowiec, w latach 2013–2015 sekretarz stanu w ministerstwach odpowiadających za infrastrukturę.

Życiorys

W 1987 ukończył studia na kierunku historia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie, a w 1992 studia podyplomowe w Studium Samorządu Terytorialnego i Rozwoju Regionalnego Uniwersytetu Warszawskiego.

W latach 1988–1990 pracował jako nauczyciel, następnie do 1997 sprawował funkcję wójta gminy Grodzisko Dolne. Sprawował mandat posła III kadencji z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność z rekomendacji PSL-PL. Przewodził tej partii w województwie rzeszowskim. Następnie znalazł się w szeregach Ruchu Społecznego AWS i w 2001 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z listy AWSP. Od 2002 do 2005 był radnym i starostą powiatu leżajskiego. W 2004 wstąpił do Platformy Obywatelskiej i z jej ramienia startował w wyborach uzupełniających do Senatu w okręgu rzeszowskim, zajmując 4. miejsce spośród 12 kandydatów^[1].

W 2005 z listy PO ponownie został posłem na Sejm V kadencji, wybranym w okręgu rzeszowskim. W trakcie V kadencji zasiadał w Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci uzyskał mandat poselski, otrzymując 28 690 głosów. W VI kadencji został przewodniczącym Komisji Infrastruktury. W 2010 stanął na czele struktur PO w województwie podkarpackim (ustąpił w 2015). W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 27 510 głosów^[2].

19 czerwca 2013 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej. 15 listopada 2013 tymczasowo przejął obowiązki ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej. 27 listopada 2013 przestał wykonywać te obowiązki w związku z likwidacją ministerstwa i powołaniem Elżbiety Bieńkowskiej na stanowisko ministra infrastruktury i rozwoju. 28 listopada 2013 został sekretarzem stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Rozwoju i pełnomocnikiem rządu ds. zarządzania infrastrukturą drogową. Pełnił tę funkcję do 30 maja 2015^[3]. Dwa dni później wygasł jego mandat poselski, którego się zrzekł.

Działacz Ochotniczej Straży Pożarnej. W 2006 został honorowym obywatelem Leżajska^[4].

Życie prywatne

Zawarł związek małżeński z Barbarą. Ojciec sześciorga dzieci, w tym trojga z długoletniego związku pozamałżeńskiego^[5].

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2015-06-08].
• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 370.