Zbigniew Skolicki

Zbigniew Skolicki

Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1908 Kraków
Data i miejsce śmierci	28 listopada 1971 Kraków
Przewodniczący prezydium Rady Narodowej miasta Krakowa
Okres	od 6 listopada 1959 do 5 czerwca 1969
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Wiktor Boniecki
Następca	Jerzy Pękala
Poseł V kadencji Sejmu PRL
Okres	od 1 czerwca 1969 do 28 listopada 1971
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia

Tablica pamiątkowa w Krakowie

Zbigniew Skolicki (ur. 6 sierpnia 1908 w Krakowie, zm. 28 listopada 1971 tamże) – polski polityk, przewodniczący prezydium Rady Narodowej miasta Krakowa w latach 1959–1969, poseł na Sejm PRL V kadencji.

Życiorys

Pochodził z rodziny robotniczej, absolwent Gimnazjum im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. Dyplom magistra ekonomii uzyskał po wojnie w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie. Zawodowo zajmował się bankowością. W latach 1954–1957 pełnił funkcję prezesa Wojewódzkiego Związku Spółdzielczości Pracy. W latach młodości był czynnym zawodnikiem Klubu Sportowego „Cracovia” (lekkoatletą), później działaczem sportowym.

Był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, a później Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Przez dwa lata był zastępcą przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej, pełnomocnikiem do spraw Nowej Huty. 6 listopada 1959 został przewodniczącym prezydium Rady Narodowej miasta Krakowa. Za jego rządów, które trwały do 5 czerwca 1969, rozpoczęto prace nad kompleksowym odnowieniem Starego Miasta oraz zapewnieniem miastu dostatecznej ilości wody i energii cieplnej. Rozbudowano Nową Hutę o osiedla na terenie Bieńczyc i Wzgórz Krzesławickich, w 1960 uruchomiono pociąg elektryczny do Wieliczki, połączenia tramwajowe do Prokocimia; w 1963 zlikwidowano lotnisko w Czyżynach; w 1964 tramwaj nr 4 po raz pierwszy przejechał z Walcowni Huty im. Lenina do Bronowic oraz otwarto nowe lotnisko dla Krakowa w Balicach; w 1965 rozpoczęto budowę ośrodka telewizyjnego na Krzemionkach oraz rozpoczął pracę zespół klinik pediatrycznych w Prokocimiu (dar Stanów Zjednoczonych).

Pełnił mandat posła na Sejm PRL V kadencji, był przewodniczącym Krakowskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Przygotowawczego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika^[1].

Do lat 90. XX wieku w Krakowie istniała ulica Zbigniewa Skolickiego (obecnie nosi nazwę: Monte Cassino). Stanowiła ona (wraz z ul. Kapelanka i Brożka) część trasy zbudowanej w latach siedemdziesiątych na krakowskim Ludwinowie. Przy ul. Krzywej 12, gdzie mieszkał, w 30. rocznicę śmierci, 28 listopada 2001, wmurowano poświęconą mu tablicę pamiątkową. Tablicę zaprojektował bezpłatnie prof. Bronisław Chromy.

Był żonaty, miał córkę i syna. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim (LXVII/płn 2/10).

Grób Zbigniewa Skolickiego na Cmentarzu Rakowickim

Odznaczenia

• Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
• Złota Odznaka „za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”
• Złota Odznaka „Zasłużony dla Ziemi Krakowskiej”
• Wielki Oficer Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (1965)

Przypisy

Bibliografia

• Kraków utracił Zbigniewa Skolickiego / Nekrologi. „Dziennik Polski”. Nr 284, s. 1, 4, 30 listopada 1971. 

Linki zewnętrzne

• Wspomnienie syna Zbigniewa w „Gazecie Wyborczej”, 11 grudnia 2006
• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej