Zbigniew Zielonka

Zbigniew Tadeusz Zielonka (ur. 12 sierpnia 1929 w Kcyni[1], zm. 24 stycznia 2021 w Słupsku[2]) – polski prozaik, eseista, publicysta oraz scenarzysta telewizyjny.

Życiorys

W roku 1950 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Kcyni. Absolwent filologii polskiej na UAM. W 1974 uzyskał tytuł doktora. Debiutował jako pisarz w 1954 na łamach czasopisma „Wici”. W latach 1954–1974 pracował jako nauczyciel w szkołach średnich Opola. Od 1974 był pracownikiem naukowym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Słupsku. W 1964 otrzymał nagrodę miesięcznika „Odra”, zaś w 1968 nagrodę miasta Opola.

Pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Opolu w Alej Zasłużonych[2].

Twórczość literacka

  • W Jemielnicy sądny dzień (1956)
  • Orły na sarkofagu (1964)
  • Klucz ziemi (1965)
  • Ziemie wschodząca (1973)
  • Księga Henrykowska (1979)
  • Śląsk – ogniwo tradycji: rozważania o historii i kulturze (1981)
  • Henryk Prawy (1982)
  • Papa Musioł: rzecz o Karolu Musiole i Opolu mieście (1993)
  • Jakub Kania (1998)

Przypisy

  1. ↑ Bartelski ↓.
  2. ↑ a b Zmarł Profesor Zbigniew Zielonka | Akademia Pomorska w Słupsku (pol.). Akademia Pomorska w Słupsku. [dostęp 2021-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-31)].

Bibliografia