Zbrodnia w Szerokim Polu

Zbrodnia w Szerokim Polu
Ilustracja
Tablica Pomnika ofiar zbrodni dokonanej na obywatelach polskich przez OUN-UPA wymieniająca Szerokie Pole
PaństwoPolska (okupowana przez III Rzeszę)
MiejsceSzerokie Pole
Data9 marca 1944
Liczba zabitych58-100
Typ atakuludobójstwo
SprawcaUkraińska Powstańcza Armia
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Ziemia49°06′49″N 23°49′10″E/49,113611 23,819444

Zbrodnia w Szerokim Polu – zbrodnia dokonana 9 marca 1944 r. na polskich mieszkańcach wsi Szerokie Pole, położonej w powiecie dolińskim województwa stanisławowskiego, popełniona przez oddział Ukraińskiej Powstańczej Armii.

Przed zbrodnią

Przed II wojną światową Szerokie Pole (Pöchersdorf) było wsią, w której dominowała ludność niemiecka. Wiosną 1940 r., podczas okupacji sowieckiej, Niemcy zostali przesiedleni do III Rzeszy. W czerwcu 1943 r. okupacyjne władze niemieckie przesiedliły z okolic Rawy Ruskiej do Szerokiego Pola 25 rodzin polskich (około 130 osób).

Przebieg napadu

Według wspomnień zgromadzonych przez Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 9 marca 1944 r. w nocy Szerokie Pole z trzech stron zaatakowały siły UPA. Napastnicy podpalali domostwa i zabijali napotkane osoby bez względu na płeć i wiek. Niebroniona ludność (według wspomnień we wsi nie było samoobrony) rzuciła się do ucieczki w kierunku pobliskiego lasu, bądź szukała schronienia w przygotowanych kryjówkach. Około godziny 3 w nocy napastnicy odeszli.

Według raportu SB OUN we wsi była samoobrona, "która ostrzeliwała się i rzucała granaty"[1].

Grzegorz Motyka podaje liczbę 58 zamordowanych podczas tego napadu[2]. Zdaniem Sz. Siekierki, H. Komańskiego i E. Różańskiego oraz Grzegorza Hryciuka zginęło około 100 Polaków[3][4].

Dzień po zbrodni do Szerokiego Pola przybyła niemiecka żandarmeria i żołnierze węgierscy. Zmusili Ukraińców z okolicznych wsi do pogrzebania zabitych oraz ewakuowali ocalałych Polaków do Doliny.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ PROTOKÓŁ w sprawie likwidacji Szerokiego Pola [w] Polska i Ukraina w latach trzydziestych–czterdziestych XX wieku. Nieznane dokumenty z archiwów służb specjalnych, Tom 4, część 2, Warszawa – Kijów 2005, s. 989
  2. ↑ Grzegorz Motyka, Ukraińska partyzantka 1942-1960, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2006, s. 384, ISBN 83-88490-58-3, OCLC 838973434.
  3. ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie stanisławowskim 1939-1946, Wydanie I, ​ISBN 978-83-85865-13-1​, s. 152.
  4. ↑ Grzegorz Hryciuk, Przemiany narodowościowe i ludnościowe w Galicji Wschodniej i na Wołyniu w latach 1931-1948, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005, s. 250, ISBN 83-7441-121-X, OCLC 830722458.

Bibliografia

  • Grzegorz Motyka, Ukraińska partyzantka 1942-1960, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2006, ISBN 83-88490-58-3, OCLC 838973434.
  • Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie stanisławowskim 1939-1946, Wydanie I, ​ISBN 978-83-85865-13-1​. s. 31, 49, 61-62, 65, 67-69, 72, 79, 81-82, 84-86, 91-94, 97-98, 152.

Media użyte na tej stronie

Poland (1939) location map.png
(c) Lukasb1992 z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Mapa lokalizacyjna Polski — 1939 (marzec – wrzesień).
Pow.dolina horodenka kalusz.jpg
Autor: Glaube, Licencja: CC BY-SA 4.0
tablica powiaty Horodenka i Kałusz