Zbrodnie w Chołoniewiczach

Zbrodnie w Chołoniewiczach
Stawianie krzyża w Chołoniewiczach w miejscu zwanym "dołem śmierci", gdzie spoczywają m.in. szczątki rodziny Trusiewiczów
Państwo	Polska (okupowana przez III Rzeszę)
Miejsce	Chołoniewicze
Data	1943
Liczba zabitych	28
Typ ataku	ludobójstwo
Sprawca	Ukraińska Powstańcza Armia ludność ukraińska
Położenie na mapie Polski w 1939 r. (c) Lukasb1992 z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0 Zbrodnie w Chołoniewiczach
51°00′31″N 25°58′47″E/51,008611 25,979722

Zbrodnie w Chołoniewiczach – zbrodnie dokonane przez Ukraińską Powstańczą Armię oraz cywilną ludność ukraińską, na polskich mieszkańcach wsi Chołoniewicze, położonej w powiecie łuckim województwa wołyńskiego, podczas rzezi wołyńskiej. W różnych okolicznościach w 1943 roku w tej miejscowości zabito około 28 Polaków^[1].

Chołoniewicze były wsią, w której dominowała ludność ukraińska; polskich rodzin było około 10.

W drugiej połowie lutego 1943 roku zabito w tej wsi 5-osobową rodzinę Trusiewiczów. Jako sprawców wskazuje się Ukraińców spoza Chołoniewicz.

28 marca 1943 roku (niedziela) oddział UPA przybyły z Zofiówki zabił 3 osoby z rodziny Płacherskiego oraz uprowadził z Chołoniewicz lekarza Schoena (Sehenia) i nauczyciela Oleśniewicza. Oddział planował także napaść na ludność polską zgromadzoną w kościele, jednak Polaków uprzedził o tym Ukrainiec o imieniu Hryć, w związku z czym do ataku na kościół nie doszło. Upowcy udali się w kierunku Halinówki, gdzie zabili 40 Polaków, w tym uprowadzonych mężczyzn.

Po tym napadzie Chołoniewicze opuścił ksiądz Czesław Domański oraz kilka innych osób. Wyjechały one do ośrodka polskiej samoobrony w Hucie Stepańskiej.

Do ostatniego mordu w Chołoniewiczach doszło w kwietniu 1943 roku, kiedy upowcy zabili pozostałych jeszcze we wsi Polaków (5 rodzin).

Przypisy

Bibliografia

• Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko: Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939–1945. Warszawa: von Borowiecky, 2000. ISBN 83-87689-34-3.