Zbrodnie w Komarowie

Zbrodnie w Komarowie
Ruiny kościoła w Komarowie (2014)
Państwo	Polska (okupowana przez III Rzeszę)
Miejsce	Komarów
Data	listopad 1943, 6–7 kwietnia 1944, 11 kwietnia 1944
Liczba zabitych	59
Typ ataku	ludobójstwo
Sprawca	Ukraińska Powstańcza Armia, ludność ukraińska
brak współrzędnych

Zbrodnie w Komarowie – seria zbrodniczych napadów na wieś Komarów w ówczesnym powiecie sokalskim województwa lwowskiego dokonanych przez oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii od listopada 1943 do kwietnia 1944 roku.

Pierwszy napad miał miejsce w listopadzie 1943 roku, kiedy w rejonie nie było jeszcze regularnych oddziałów UPA. Grupa miejscowych Ukraińców, prowokowana przez nacjonalistycznych agitatorów, dokonała napadu na kilka losowo wybranych polskich domów. Zabito mieszkańców, a domostwa splądrowano. Zginęło 15 osób.

Drugi napad dokonany już przez regularną jednostkę UPA przybyłą z Wołynia, miał miejsce w nocy z 6 na 7 kwietnia 1944 roku i był częścią zaplanowanej, świadomej eksterminacji polskiej ludności w Małopolsce Wschodniej. Partyzanci UPA napadli na wieś nocą z Wielkiej Środy na Wielki Czwartek, mordując pojedyncze osoby i całe rodziny w ich domach (razem 13 osób). Tym razem po splądrowaniu domy palono.

Trzeci, największy napad miał miejsce w Poniedziałek Wielkanocny przypadający według łacińskiego (gregoriańskiego) kalendarza na 11 kwietnia 1944 roku. Tym razem celem ataku byli wierni zgromadzeni na nabożeństwie w kościele, wzorem wołyńskiej krwawej niedzieli. Budynek podpalono, po czym partyzanci UPA zostali przepędzeni ze wsi przez żołnierzy polskiej samoobrony. Mimo podjętej natychmiast akcji ratunkowej, zginęło 31 osób, głównie w wyniku zaczadzenia, a kościół uległ całkowitemu zniszczeniu.

Łącznie ofiary wszystkich trzech zbrodni w Komarowie zamykają się w liczbie 59.

Bibliografia

• Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki: Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947. Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 1004-1005.