Zbrojne Komórki Rewolucyjne

Zbrojne Komórki Rewolucyjne (wł. Nuclei Armati Rivoluzionari, NAR) – włoska organizacja terrorystyczna.

Historia

Sformowane zostały w październiku 1977 roku. NAR uchodzi za największą i najbardziej brutalną organizację skrajnej prawicy w drugiej połowie lat 70[1]. Grupa została zmarginalizowana w latach 80. Ostatni atak przeprowadzony przez NAR miał miejsce w 1988 roku[1].

Liderami formacji byli Alessandro Alibrandi[2], Franco Anselmi[3], Dario Pedretti, Francesca Mambro oraz Valerio Fioravanti[4][1].

Najważniejsze ataki przeprowadzone przez grupę

  • Pierwszym atakiem grupy była napaść na lewicowego studenta w Rzymie 24 grudnia 1977 roku[1].
  • 9 stycznia 1979 roku bojówkarze zaatakowali lewicową stację radiową w Rzymie. W starciu rannych zostało 5 osób[1].
  • 23 czerwca 1980 roku członkowie NAR zabili prokuratora Mario Amato[2].
  • 2 sierpnia 1980 roku NAR przeprowadził zamach w Bolonii. W ataku bombowym zginęło 85 osób a 200 zostało rannych[1].
  • 21 października 1981 roku członkowie NAR zabili dwóch policjantów w Rzymie[1].
  • 14 sierpnia 1988 roku terroryści usiłowali przeprowadzić zamach bombowy na posterunek policji w Mediolanie. Zamach nie powiódł się[1].

Ideologia

Zbrojne Komórki Rewolucyjne były formacją neofaszystowską[1] głoszącą „sojusz ekstremów[5]. Grupa miała być powiązana z jednej strony z politycznym ugrupowaniem Terza Posizione (Roberto Fiore), z drugiej strony – z lożą masońską Propaganda Due[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i Armed Revolutionary Nuclei (ang.). web.stanford.edu. [dostęp 2017-09-09].
  2. ↑ a b c Jarosław Tomasiewicz: Terroryzm na tle przemocy politycznej (Zarys encyklopedyczny), Katowice 2000, s. 119-120
  3. ↑ Un cuore pulito non si scorderà: Franco Anselmi
  4. ↑ Chi erano i Nar, condannati per la strage di Bologna
  5. ↑ Jarosław Tomasiewicz: Terroryzm na tle przemocy politycznej (Zarys encyklopedyczny), Katowice 2000, s. 17