Zbrucz

Zbrucz
Zbrucz, widok z Okopów Świętej Trójcy
Kontynent	Europa
Państwo	Ukraina
Rzeka
Długość	247 km
Źródło
Miejsce	Wyżyna Podolska
Współrzędne	49°43′35″N 26°12′20″E/49,726389 26,205556
Ujście
Recypient	Dniestr
Miejsce	Isakowce
Współrzędne	48°32′19″N 26°26′33″E/48,538611 26,442500
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego źródło ujście
Położenie na mapie Ukrainy źródło ujście

Zbrucz^[1] (ukr. Збруч) – rzeka na zachodniej Ukrainie o długości 247 km, lewy dopływ Dniestru.

Jej źródła leżą w pobliżu wsi Szczasnówka, płynie w głębokim jarze. Nad rzeką leżą: Toki, Podwołoczyska, Wołoczyska, Satanów, Husiatyn, Skała Podolska, Okopy.

Historia

Niegdyś stanowiła rzekę graniczną, wyznaczała od 1772 do 1793 granicę pomiędzy Rzecząpospolitą i Austrią, w latach 1793-1809 i 1815-1914 między Imperium Rosyjskim a Austrią, Cesarstwem Austrii i Austro-Węgrami, w latach 1921-1939 granicę państwową między II Rzecząpospolitą a Ukraińską SRR (od 1922 w składzie ZSRR) .

U ujścia Zbrucza do Dniestru z polecenia Jana III Sobieskiego zbudowano Okopy Świętej Trójcy – znane z dramatu Zygmunta Krasińskiego pt. Nie-Boska komedia.

W 1848 r. w pobliżu wsi Liczkowce z rzeki wydobyto słowiański posąg kultowy, tzw. Światowida ze Zbrucza.

Zobacz też

• Zbrucz (gazeta)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zbrucz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 531 .