Zdolność rozdzielcza

Ten artykuł należy dopracować: od 2013-02 → zweryfikować treść i dodać przypisy, → zweryfikować niektóre informacje. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Zdolność rozdzielcza – w optyce przydatność określonego przyrządu optycznego do obserwacji obiektów o określonej odległości kątowej. Im większa jest zdolność rozdzielcza, tym bliższe sobie punkty są obserwowane jako odrębne, a nie jako pojedyncza plama. Jednym z kryteriów określania zdolności rozdzielczej jest kryterium Rayleigha:

${\displaystyle R={\frac {\lambda }{\Delta \lambda }}.}$

Ułamek ten jest wartością kąta, pod jakim obserwowany jest dany obiekt. Zdolność rozdzielcza wiąże się ze zjawiskiem dyfrakcji (ugięcia fali). Od zdolności rozdzielczej zależy rozdzielczość danego urządzenia (monitora, skanera czy drukarki).

Dla siatki dyfrakcyjnej otrzymuje się wzór:

${\displaystyle R={\frac {\lambda }{\Delta \lambda }}=mN=m{\frac {s}{d}},}$

gdzie:

${\displaystyle \lambda }$ – długość fali,

${\displaystyle m}$ – rząd dyfrakcji (numer prążka/plamki),

${\displaystyle N}$ – liczba szczelin siatki dyfrakcyjnej,

${\displaystyle d}$ – stała siatki dyfrakcyjnej,

${\displaystyle s}$ – szerokość czynna siatki.

Czynnikiem ograniczającym zdolność rozdzielczą nawet doskonałych przyrządów optycznych są głównie efekty dyfrakcyjne, które powodują rozmycie obrazu punktu (plamka Airy’ego).

Zobacz też

• rozdzielczość kątowa