Zduhacz

Zduhacz, stuhacz – w mitologii Słowian bałkańskich bohater obdarzony nadprzyrodzonymi zdolnościami, którego dusza w czasie snu opuszczała ciało by walczyć z demonami powietrznymi[1] (chałami i ażdachami) w celu odpędzenia chmur burzowych i gradowych od rodzinnych stron. Zduhaczami bywali zazwyczaj mężczyźni, często jednak również kobiety i dzieci urodzone w czepku, a nawet zwierzęta gospodarskie.

Funkcje zduhaczy pokrywają się z funkcjami płanetników, lokalnie nazywano ich także żmijami[2].

Przypisy

  1. ↑ Aleksander Gieysztor: Mitologia Słowian. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2006, s. 269. ISBN 83-235-0234-X.
  2. ↑ Andrzej Szyjewski: Religia Słowian. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2004, s. 66-67. ISBN 83-7318-205-5.

Bibliografia

  • Andrzej Kempiński: Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich. Warszawa: Iskry, 2001. ISBN 83-207-1629-2.