Zdzisław Fortuniak

Zdzisław Fortuniak
Biskup tytularny Tamagristy
Ilustracja
Zdzisław Fortuniak (2018)
Herb duchownegoZawsze z Tobą
Kraj działaniaPolska
Data i miejsce urodzenia21 lutego 1939
Wieszczyczyn
Biskup pomocniczy poznański
Okres sprawowania1982–2014
Wyznaniekatolicyzm
Kościółrzymskokatolicki
Prezbiterat26 maja 1963
Nominacja biskupia10 kwietnia 1982
Sakra biskupia9 maja 1982
Sukcesja apostolska
Data konsekracji9 maja 1982
MiejscowośćPoznań
Miejscebazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła
KonsekratorJerzy Stroba
WspółkonsekratorzyTadeusz Etter
Stanisław Napierała

Zdzisław Fortuniak (ur. 21 lutego 1939 w Wieszczyczynie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy poznański w latach 1982–2014, od 2014 biskup pomocniczy senior archidiecezji poznańskiej.

Życiorys

Urodził się 21 lutego 1939 w Wieszczyczynie. W 1956 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. gen. Józefa Wybickiego w Śremie i złożył egzamin dojrzałości[1], po czym przez rok pracował jako katecheta w szkole podstawowej w Masłowie[2]. W latach 1957–1963 odbył studia filozoficzno-teologiczne[3] w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu[2]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 26 maja 1963 w bazylice archikatedralnej Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu tamtejszy arcybiskup metropolita Antoni Baraniak. W latach 1965–1968 studiował na Wydziale Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, gdzie uzyskał magisterium z teologii. Tamże w 1973 na podstawie dysertacji Zespoły ministranckie a więź z Kościołem. Studium socjologiczne na przykładzie archidiecezji poznańskiej uzyskał doktorat z nauk teologicznych w zakresie socjologii religii[3].

W latach 1963–1965 był wikariuszem i katechetą w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Śmiglu. Jako wikariusz pracował także w parafiach św. Jana Chrzciciela w Owińskach i św. Michała Archanioła w Poznaniu[3]. Pełnił funkcję diecezjalnego duszpasterza służby liturgicznej, a także kapelana Wojewódzkiego Szpitala Dziecięcego im. Krysiewicza i kaplicy św. Rodziny przy domu zakonnym sióstr miłosierdzia. W 1972 został pracownikiem poznańskiej kurii metropolitalnej. Był notariuszem, referentem duszpasterstwa ogólnego oraz sekretarzem rady kapłańskiej[2].

10 kwietnia 1982 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji poznańskiej[4] ze stolicą tytularną Tamagrista[5]. Święcenia biskupie otrzymał 9 maja 1982 w bazylice archikatedralnej Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu. Udzielił mu ich Jerzy Stroba, arcybiskup metropolita poznański, któremu asystowali biskupi pomocniczy poznańscy: Tadeusz Etter i Stanisław Napierała[3]. Za swoje zawołanie biskupie przyjął słowa Zawsze z Tobą[4]. Jako biskup pomocniczy objął w archidiecezji funkcje: wikariusza biskupiego, wikariusza generalnego, moderatora kurii metropolitalnej, przewodniczącego wydziałów: Personalnego i Administracyjnego oraz Ekonomiczno-Gospodarczego, Budownictwa i Ochrony Zabytków, a także referatów: Budowlanego i Konserwatorskiego oraz Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, wszedł w skład: rady biskupiej, kolegium konsultorów, rady kapłańskiej, rady ekonomicznej, archidiecezjalnej rady duszpasterskiej[2]. Nadzorował postępowania beatyfikacyjne i kanonizacyjne prowadzone na terenie archidiecezji[3]. W seminarium poznańskim i na Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu (następnie Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza[6]) prowadził wykłady z teologii pastoralnej. W 1992 został prepozytem poznańskiej kapituły archikatedralnej[3]. 25 lutego 2014 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego archidiecezji poznańskiej[7][8].

W ramach Konferencji Episkopatu Polski został członkiem Komisji ds. Duszpasterstwa Rodzin, Komisji „Iustitia et Pax”[3], Komisji Duszpasterstwa i Komisji Mieszanej Biskupi – Wyżsi Przełożeni Zakonni[9].

Uczestniczył w sakrach biskupów pomocniczych poznańskich: Grzegorza Balcerka (1999) i Damiana Bryla (2013) jako współkonsekrator[5], a także Jana Glapiaka (2021) jako konsekrator, delegowany do tej funkcji przez arcybiskupa metropolitę poznańskiego Stanisława Gądeckiego, który z powodu choroby nie mógł udzielić święceń[10].

Wyróżnienia

W 2006 nadano mu tytuł honorowego obywatela Śmigla[11].

Przypisy

  1. ↑ A. Drwęska, A. Springer: Ksiądz biskup Zdzisław Fortuniak: Czas się tu szczęśliwie zatrzymał. poznan.naszemiasto.pl, 2008-02-29. [dostęp 2012-10-16].
  2. ↑ a b c d 70. urodziny Biskupa Zdzisława Fortuniaka. archpoznan.pl (arch.). [dostęp 2018-07-02].
  3. ↑ a b c d e f g K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 1998, s. 38. ISBN 83-7052-900-3.
  4. ↑ a b Nota biograficzna Zdzisława Fortuniaka na stronie archidiecezji poznańskiej. archpoznan.pl. [dostęp 2019-01-05].
  5. ↑ a b Zdzisław Fortuniak (ang.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2012-10-16].
  6. ↑ G. Polak: Kto jest kim w Kościele. Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna, 1999, s. 89. ISBN 83-911554-0-4.
  7. ↑ Rinuncia di Ausiliare di Poznań (Polonia) (wł.). press.vatican.va, 2014-02-25. [dostęp 2014-02-25].
  8. ↑ Poznań: Bp Zdzisław Fortuniak przechodzi na emeryturę. episkopat.pl (arch.), 2014-02-25. [dostęp 2016-12-03].
  9. ↑ Bp Fortuniak obchodził 30. rocznicę sakry biskupiej. ekai.pl (arch.), 2012-05-10. [dostęp 2018-07-02].
  10. ↑ Sakra nowego biskupa. archpoznan.pl. [dostęp 2021-12-19].
  11. ↑ Sylwetki wybitnych Śmigielan. smigiel.iq.pl. [dostęp 2018-12-10].

Linki zewnętrzne

Biskupi poznańscy
Biskupi misyjni
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy

Media użyte na tej stronie

Zdzisław Fortuniak (2018).jpg
Autor: Joanna Adamik, Licencja: PDM-owner
Bp Zdzisław Fortuniak, biskup pomocniczy senior archidiecezji poznańskiej, podczas uroczystości jubileuszowych z okazji 1050-lecia Archidiecezji Poznańskiej