Zdzisław Graczyk

Zdzisław Graczyk (ur. 1 grudnia 1934 w Toruniu) – generał dywizji WP.

gen. dyw. Zdzisław Graczyk

Życiorys

W 1952 skończył liceum ogólnokształcące w Toruniu i wstąpił do Centrum Wyszkolenia Kwatermistrzowskiego w Poznaniu, które zostało przekształcone w Oficerską Szkołę Służby Tyłów. Po ukończeniu szkoły we wrześniu 1954 został promowany do stopnia podporucznika w korpusie oficerów kwatermistrzostwa. Po promocji został szefem zaopatrzenia żywnościowego 19 Samodzielnego Batalionu Rozpoznawczego w Oleśnicy, a od 1955 we Wrocławiu. W latach 1957-1967 szef zaopatrzenia żywnościowego 10 Pułku Czołgów w Opolu, a następnie szef dywizyjnego punktu zaopatrzenia 10 Dywizji Pancernej. W latach 1967-1970 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie. Po ukończeniu studiów był w latach 1970-1972 kwatermistrzem i zastępca dowódcy 2 Pułku Czołgów w Opolu, a w latach 1972-1975 kwatermistrzem i zastępcą dowódcy 4 Dywizji Zmechanizowanej w Krośnie Odrzańskim, następnie 10 Dywizji Pancernej w Opolu. Od września 1975 do sierpnia 1977 studiował w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie. Po powrocie do kraju był szefem sztabu kwatermistrzostwa i zastępca kwatermistrza Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu (1977-1978). W 1978 awansował na pułkownika. Od 1978 do 1984 kwatermistrz i zastępca dowódcy tego okręgu. 30 września 1982 na mocy uchwały Rady Państwa PRL otrzymał nominację na stopień generała brygady; nominację wręczył mu w Belwederze 11 października 1982 przewodniczący Rady Państwa prof. Henryk Jabłoński w obecności I sekretarza Komitetu Centralnego PZPR, prezesa Rady Ministrów gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego. Od września 1984 do marca 1991 zastępca Głównego Kwatermistrza WP. Od marca 1991 zastępca szefa Departamentu Wojskowego w BBN przy Kancelarii Prezydenta RP. Brał udział w pracach nad nową doktryną obronną RP po zmianach ustrojowych. Na mocy postanowienia Prezydenta RP z 16 października 1992 awansowany na stopień generała dywizji; nominację wręczył mu w Belwederze 9 listopada 1992 prezydent RP Lech Wałęsa. Od października 1992 do lipca 1995 był zastępcą szefa Inspektoratu Logistyki Sztabu Generalnego WP. Współtworzył nowy pion logistyki w Siłach Zbrojnych RP. Latem 1995 zakończył służbę wojskową i został pożegnany przez ministra obrony narodowej Zbigniewa Okońskiego i szefa Sztabu Generalnego WP gen. broni Tadeusza Wileckiego. W stan spoczynku przeszedł 11 sierpnia 1995.

W latach 1995-1997 był pełnomocnikiem szefa Sztabu Generalnego WP ds. upamiętnienia zbrodni katyńskiej. W latach 2004-2007 wiceprezes Klubu Generałów WP.

Awanse

W trakcie wieloletniej służby w Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[1]:

Wybrane odznaczenia

Życie prywatne

Syn Jana i Teresy z Lemańskich. Mieszka w Warszawie. Żonaty, żona Zofia, jeden syn[1]

Przypisy

  1. ↑ a b Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 472-473

Bibliografia

  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz Lesław Krogulski i Marek Paszkowski, Generałowie i admirałowie III Rzeczpospolitej 1989-2002, Wydawnictwo von Borowiecky, Warszawa 2002, ISBN 83-87689-46-7, s. 66
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 472-473
  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3, Warszawa 1993, s. 197

Media użyte na tej stronie

Zdzisław Graczyk.jpg
gen. dyw. Zdzisław Graczyk (ur. 1934)