Zdzisław Jusis

Zdzisław Jusis
Data i miejsce urodzenia

17 sierpnia 1932
Nowa Wilejka

Data i miejsce śmierci

3 stycznia 2012
Gorzów Wielkopolski

Poseł VIII kadencji Sejmu PRL
Okres

od 23 marca 1980
do 31 sierpnia 1985

Przynależność polityczna

Stronnictwo Demokratyczne

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi

Zdzisław Jusis (ur. 17 sierpnia 1932 w Nowej Wilejce, zm. 3 stycznia 2012 w Gorzowie Wielkopolskim[1]) – polski piłkarz, rzemieślnik i działacz społeczny, poseł na Sejm PRL VIII kadencji (1980–1985).

Życiorys

Urodził się na Wileńszczyźnie, jednak po zmianie granic Polski w 1945 osiedlił się w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie w 1951 ukończył szkołę handlową. Uczył się również w szkole średniej w Poznaniu. Po odsłużeniu wojska podjął pracę w Dolnośląskich Zakładach Metalurgicznych w Nowej Soli (jako technik w dziale bhp). W 1956 uzyskał zatrudnienie w dziale inwestycji Zakładach Włókien Sztucznych „Stilon” w Gorzowie. W 1960 zdecydował się na własną działalność gospodarczą, przejmując po teściu zakład rzemieślniczy naprawy maszyn biurowych, który prowadził przez około 40 lat. Od 1976 był członkiem Rady Izby Rzemieślniczej w Zielonej Górze, a od 1977 władz Cechu Rzemiosł Różnych, gdzie był podstarszym, a w latach 1995–2003 starszym. Był członkiem Komisji Dialogu Społecznego przy wojewodzie lubuskim. Związany z Izbą Rzemieślniczą w Gorzowie od początku jej istnienia, pełnił w latach 1999–2000 obowiązki jej prezesa[2].

Kariera sportowa

Był piłkarzem Kolejarza Gorzów Wielkopolski. Na początku lat 50. został zawodnikiem Polonii Leszno, a potem Lotniska Wrocław i Stali Nowa Sól. Od 1957 do 1965 grał w Unii/Stilonie Gorzów Wielkopolski (w 1959 na rok awansował z Unią do II ligi), a karierę zakończył w Celulozie Kostrzyn. W sezonach 1963/64 i 1967/68 był trenerem Stilonu, który w 1968 wprowadził do III ligi.

Działalność polityczna

Pełnił obowiązki radnego Wojewódzkiej Rady Narodowej w Zielonej Górze (od 1972), a po reformie administracyjnej z 1975 w Gorzowie Wielkopolskim. Radnym był przez trzy kadencje. W latach 1980–1985 pełnił mandat posła na Sejm PRL z okręgu Gorzów Wielkopolski z ramienia Stronnictwa Demokratycznego (członkiem ugrupowania pozostawał od 1964). Zasiadał w trzech Komisjach stałych: Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska, Przemysłu Ciężkiego, Maszynowego i Hutnictwa, Handlu Wewnętrznego, Drobnej Wytwórczości i Usług, jak również Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o Spółdzielniach i ich Związkach.

Odznaczenia i wyróżnienia

Trzykrotnie odznaczony Orderem Odrodzenia Polski. Po raz ostatni – w 2003 Krzyżem Komandorskim. Otrzymał też Srebrny Krzyż Zasługi[3] i szablę Kilińskiego[4]. W 1984 został wpisany do „Księgi ludzi zasłużonych dla woj. gorzowskiego”.

Życie prywatne

Syn Stanisława i Heleny[1]. Od 1957 był żonaty z Krystyną z domu Kordecką (1932–1998), z którą miał córkę Annę (ur. 1957). Od 1998 chorował na szpiczaka mnogiego. Był najdłużej żyjącym z tą chorobą pacjentem w Polsce[5]. Pochowany został 7 stycznia 2012 na cmentarzu komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim[6].

Przypisy

  1. ↑ a b Zdzisław Jusis. rejestry-notarialne.pl.
  2. ↑ Lubuski sejmik gospodarczy stał się faktem, „Rzemieślnik”, nr 36 (2415), 5 września 1999, s. 8
  3. ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
  4. ↑ Damy i Kawalerowie Szabli Kilińskiego, zrp.pl
  5. ↑ Tatiana Mikułko, Najdłużej żyjący chory ze szpiczakiem mnogim, gazetalubuska.pl, 2 marca 2009
  6. ↑ Informacje w serwisie Grobonet

Bibliografia

Media użyte na tej stronie