Zdzisław Parszewski
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: teoria mechanizmów i maszyn | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1954 |
| Profesura | 1965 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Okres zatrudn. | 1948–1989 |
| Prodziekan | |
| Wydział | |
| Okres spraw. | 1956–1958 i 1964–1966 |
| Dziekan | |
| Wydział | |
| Okres spraw. | 1966–1969 |
| Poprzednik | Włodzimierz Merc |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 | |
Zdzisław Parszewski (ur. 25 maja 1924 w Warszawie, zm. 16 maja 1999 w Melbourne) – polski specjalista w dziedzinie teorii mechanizmów i maszyn, profesor Politechniki Łódzkiej i Uniwersytetu Technicznego w Melbourne.
Po ukończenie liceum w 1942 roku podjął naukę w dawnej Państwowej Szkole Budowy Maszyn im. Wawelberga w Warszawie. Od 1943 studiował na tajnych kursach Politechniki Warszawskiej. Po wojnie kontynuował studia najpierw na Politechnice w Lublinie, następnie zaś od 1945 roku w Politechnice Łódzkiej.
1 lipca 1948 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej, Sekcję Energetyczno–Konstrukcyjną uzyskując dyplom magistra inżyniera mechanika, i 1 września 1948 podjął pracę na stanowisku asystenta w Zakładzie Mechaniki Technicznej. Od 1 stycznia 1953 był zatrudniony jako adiunkt w Katedrze Wytrzymałości Materiałów. W 1954 roku uzyskał stopień naukowy doktora, w tymże roku został zastępcą profesora oraz powierzono mu stanowisko kierownika nowo utworzonego Zakładu Teorii Mechanizmów i Maszyn. W 1965 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, zaś w 1972 roku został profesorem zwyczajnym.
Był specjalistą w zakresie teorii mechanizmów i maszyn ze szczególnym ukierunkowaniem na dynamikę maszyn wirnikowych, współtwórcą w Polsce dyscypliny naukowej: teoria mechanizmów i maszyn oraz twórcą łódzkiej szkoły dynamiki maszyn wirnikowych. Wypromował kilkunastu doktorów. Autor lub współautor licznych książek i skryptów. Do najważniejszych książek należy podręcznik pt. „Teoria maszyn i mechanizmów” wydany w 1965 roku, który doczekał się czterech wznowień oraz podręcznik pt. „Drgania i dynamika maszyn”.
Był członkiem Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, IME-Londyn, Komisji i Komitetów PAN. Był współzałożycielem International Federation Theory of Machines and Mechnisms (IFToMM) oraz Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej (PTMTiS), pełniąc także funkcję przewodniczącego Zarządu Głównego PTMTiS w latach 1976-1978 i przez 10 kadencji funkcję przewodniczącego Oddziału Łódzkiego tego Towarzystwa. Pełnił funkcję kierownika Katedry, zastępcy dyrektora Instytutu Mechaniki Stosowanej PŁ. W latach 1956–1958 i 1964–1966 pełnił funkcję prodziekana, a w latach 1966–1969 dziekana Wydziału Mechanicznego PŁ.
W styczniu 1981 wyjechał do Australii, gdzie został powołany na profesora Wydziału Mechanicznego Uniwersytetu Technicznego w Melbourne. W roku 1989 przeszedł na emeryturę, w uznaniu zasług został powołany na stanowisko Honorowego Profesora Uniwersytetu w Melbourne, które to stanowisko piastował do końca życia.
Został odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Bibliografia
- Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 195.
- Wspomnienie o profesorze Politechniki Łódzkiej i Technical University of Melbourne śp. Zdzisławie Parszewskim 1924–1999. symposium.mm.com.pl. [dostęp 2015-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
