Zelwianka

Zelwianka
Kontynent	Europa
Państwo	Białoruś
Rzeka
Długość	170 km
Powierzchnia zlewni	1940 km²
Średni przepływ	11 m³/s u ujścia
Źródło
Współrzędne	52°51′15,3″N 24°29′20,6″E/52,854244 24,489050
Ujście
Recypient	Niemen
Współrzędne	53°24′10,5″N 24°32′16,7″E/53,402907 24,537973
Położenie na mapie Białorusi źródło ujście

Zelwianka (biał. Зaльвянка, ros. Зельвянка) – rzeka w zachodniej Białorusi (obwód grodzieński i brzeski), lewy dopływ Niemna w zlewisku Morza Bałtyckiego. Długość - 170 km, powierzchnia zlewni - 1940 km², średni przepływ u ujścia - 11 m³/s, minimalny - 0,46 m³/s (1969), maksymalny - 289 m³/s (1958), nachylenie - 0,4%.

Źródła w południowej części Wysoczyzny Wołkowyskiej, przez którą w górnym odcinku się przełamuje, płynąc na północ. Zasila zelwiański zbiornik wodny, wypływa na Równinę Nadniemeńską i uchodzi do Niemna w mieście Mosty. Skanalizowana na długości 44,2 km w środkowym biegu. Dolina błotnista, szerokości do 2,5 km, koryto szerokości 15-20 m. Brzegi piaszczyste, strome. System melioracyjny.

Historia

W czasie wojny polsko-rosyjskiej 1792 roku obroną mostu na Zelwiance wsławił się młody kapitan Józef Sułkowski^[1].

W lutym 1919 roku, w czasie wojny polsko-bolszewickiej, rzeka Zelwianka stanowiła linię frontu pomiędzy oddziałami Wojska Polskiego pod dowództwem gen. Iwaszkiewicza i Armią Czerwoną^[2].

Zobacz też

• Rzeki Europy

Bibliografia

• Hasło река Зельвянка w Белорусский Посейдон (biał. / ros.)
• Zelwa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 566 .

Przypisy