Zeno Colò

Zeno Colò

Data i miejsce urodzenia	30 czerwca 1920 Abetone
Data i miejsce śmierci	12 maja 1993 San Marcello Pistoiese
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy Igrzyska olimpijskie złoto Oslo 1952 Zjazd Mistrzostwa świata złoto Aspen 1950 Zjazd złoto Aspen 1950 Gigant złoto Oslo 1952 Zjazd srebro Aspen 1950 Slalom

Zeno Colò (ur. 30 czerwca 1920 w Abetone – zm. 12 maja 1993 w San Marcello Pistoiese) – włoski narciarz alpejski, mistrz olimpijski oraz czterokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

Narciarstwo alpejskie zaczął uprawiać w wieku 14 lat, jednak rozwój jego kariery został przerwany przez II wojnę światową. W czasie wojny był członkiem patrolu narciarskiego Cervinia, dostając się do niewoli. Do narciarstwa powrócił w 1947 roku, ustanawiając jednocześnie rekord świata w narciarstwie szybkim, osiągając prędkość 159,292 km/h na zboczach szczytu Klein Matterhorn. Ustanowił tym samym nowy rekord świata, który pozostał niepobity przez kolejne 13 lat, aż w 1960 roku poprawił go Willy Forer ze Szwajcarii^[1]. Ustanawiając rekord Colò startował na drewnianych nartach i nie nosił kasku.

W 1948 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sankt Moritz, gdzie był czternasty w slalomie, a rywalizacji w zjeździe nie ukończył. Największe sukcesy w karierze osiągnął podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Aspen. Zwyciężył tam w zjeździe i gigancie, a w slalomie był drugi za Szwajcarem Georgesem Schneiderem. Walkę o zwycięstwo przegrał o zaledwie 0,3 sekundy; trzecie miejsce zajął Norweg Stein Eriksen. W tym samym roku zdobył też mistrzostwo Ameryki Północnej oraz wygrał zawody Lauberhornrennen. Brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Oslo w 1952 roku, gdzie zwyciężył w zjeździe. Był to pierwszy w historii złoty medal olimpijski dla Włoch w narciarstwie alpejskim. Na tych samych igrzyskach był też czwarty w slalomie i gigancie. Walkę o medal przegrywał odpowiednio z Norwegiem Guttormem Berge (o 0,1 sekundy) oraz z Austriakiem Tonim Spissem (o 0,3 sekundy). Po zakończeniu igrzysk w Oslo podpisał kontrakt z firmą produkującą sprzęt narciarski, co zgodnie z panującymi wtedy przepisami czyniło go zawodowcem. W 1954 roku został za to zdyskwalifikowany przez Włoską Federację Sportów Zimowych, co efektywnie zakończyło jego karierę narciarską. Colò zdobył łącznie 28 medali mistrzostw Włoch, w tym dziewięć złotych w zjeździe, cztery w gigancie, dziesięć w slalomie oraz pięć w kombinacji.

Po zakończeniu kariery pracował jako instruktor narciarski w Abetone i uczestniczył w rozbudowie ośrodka narciarskiego Pistoia. W 1973 roku uczestniczył w budowie kolejki gondolowej oraz zaprojektował trzy trasy narciarskie. Zmarł w 1993 roku na raka płuc.

Odkryta w 1998 roku przez Luciano Tesiego i Giuseppe Fortiego planetoida 58709 Zenocolò została nazwana na jego cześć^[2].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DNF	2 lutego	1948	Sankt Moritz	Zjazd	2:55,0 min	—	Henri Oreiller
14.	5 lutego	1948	Sankt Moritz	Slalom	2:10,3 min	+8,7 s	Edy Reinalter
4.	15 lutego	1952	Oslo	Gigant	2:25,0 min	+4,1 s	Stein Eriksen
1.	16 lutego	1952	Oslo	Zjazd	2:30,8 min	-	-
4.	19 lutego	1952	Oslo	Slalom	2:00,0 min	+1,8 s	Othmar Schneider

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
DNF	2 lutego	1948	Sankt Moritz	Zjazd	2:55,0 min	—	Henri Oreiller
14.	5 lutego	1948	Sankt Moritz	Slalom	2:10,3 min	+8,7 s	Edy Reinalter
1.	14 lutego	1950	Aspen	Gigant	1:54,4 min	-	-
2.	16 lutego	1950	Aspen	Slalom	2:06,4 min	+0,3 s	Georges Schneider
1.	18 lutego	1950	Aspen	Zjazd	2:34,4 min	-	-
4.	15 lutego	1952	Oslo	Gigant	2:25,0 min	+4,1 s	Stein Eriksen
1.	16 lutego	1952	Oslo	Zjazd	2:30,8 min	-	-
4.	19 lutego	1952	Oslo	Slalom	2:00,0 min	+1,8 s	Othmar Schneider

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-29)]. (ang.)

Przypisy