Zenobiusz Zwolski

Zenobiusz Zwolski
Data i miejsce urodzenia

16 października 1916
Palonki

Data i miejsce śmierci

25 marca 1996
Katowice

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie

Dziedzina sztuki

malarstwo
grafika

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Zenobiusz Zwolski (ur. 16 października 1916 w Palonkach, zm. 25 marca 1996 w Katowicach) – polski malarz, scenograf, grafik, animator życia kulturalnego.

Życie i twórczość

Urodził się w okolicach Buska-Zdroju, młode lata spędził w Sosnowcu, gdzie uczęszczał do Państwowego Seminarium Nauczycielskie. W 1936 r. rozpoczął studia malarskie na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem m.in. Władysława Jarockiego i Kazimierza Sichulskiego, ukończył je po przerwie wojennej w 1952 r. u Hanny Rudzkiej-Cybisowej i Jerzego Fedkowicza.

Po II wojnie światowej osiadł w Bielsku-Białej, dla którego zasłużył się jako jeden z czołowych organizatorów i animatorów życia kulturalnego. Był współtwórcą bielskiego oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków (1945), pracował społecznie przy konserwacji zabytków dla Muzeum Miejskiego. W 1947 r. wraz z Jerzym Zitzmanem założył Teatr Lalek Banialuka, był jego pierwszy dyrektorem naczelnym (1947–1951), sam również tworzył scenografie, reżyserował przedstawienia i występował w nich. Był pomysłodawcą budowy w 1960 r. Pawilonu Plastyków, który dał początek Galerii Bielskiej BWA. W latach 1970–1975 pracował jako nauczyciel rysunku w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych.

Twórczość malarska Zwolskiego pozostawała pod wpływem kapizmu. Ulubionym motywem jego obrazów był pejzaż Beskidu Śląskiego, zwłaszcza zimowe krajobrazy z topniejącym śniegiem i górskie potoki, interesowały go obyczaje górali beskidzkich (m.in. cykl Gody Żywieckie i Kolędnicy). Nie brakuje jednak również pejzażu miejskiego (melancholijne ujęcia bielskiego śródmieścia), jak i malarstwa portretowego. Należał do funkcjonującej w latach 1961–1987 Grupy Beskid.

Był laureatem m.in. Wielkiej Nagrody Ondraszka (1968), Nagrody Artystycznej Miasta Bielska-Białej za rok 1971 i Sztalugi Juliana Fałata (1981), odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1973) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1987), „Zasłużony Działacz Kultury” (1976). Zmarł w szpitalu na Ochojcu, pochowany jest na cmentarzu komunalnym w Bielsku-Białej–Kamienicy.

Źródła

Media użyte na tej stronie