Zenon Sikorski

Zenon Stanisław Sikorski

Tadeusz Ciekański

Pożar, Spec, Poradowski, Poniatowski

porucznik
Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1915 Łódź
Data i miejsce śmierci	2 sierpnia 1981 Pieszczany
Przebieg służby
Lata służby	1939–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie II RP, Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie, Armia Krajowa
Jednostki	82 Syberyjski Pułk Piechoty, 3 Dywizja Piechoty (PSZ), 1 Brygada Strzelców (PSZ), 1 Samodzielna Brygada Spadochronowa, 2 Dywizja Piechoty Legionów AK „Pogoń”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa bitwa pod Kockiem (1939)
Późniejsza praca	kierownik zaopatrzenia, dyspozytor, nauczyciel języka angielskiego, lektor, tłumacz
Odznaczenia

Zenon Stanisław Sikorski, po wojnie używał nazwiska Tadeusz Ciekański, używał też nazwiska Ciekański-Sikorski pseud.: „Pożar”, „Spec”, „Poradowski”, „Poniatowski” (ur. 25 stycznia 1915 w Łodzi, zm. 2 sierpnia 1981 w Pieszczanach) – żołnierz Wojska Polskiego, oficer Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i Armii Krajowej, porucznik piechoty, cichociemny, nauczyciel.

Życiorys

Po ukończeniu gimnazjum i uzyskaniu matury w 1936 roku kontynuował naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 82 Syberyjskim pułku piechoty. W latach 1937–1939 studiował biologię na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego i w Szkole Nauk Politycznych. Jednocześnie pracował jako dziennikarz i na stanowisku kierownika w Zakładach Wydawniczych „Omnia”.

We wrześniu 1939 roku walczył w macierzystym pułku, był ranny w czasie bitwy pod Kockiem. Dostał się tam do niewoli niemieckiej, 8 listopada uciekł z transportu do Rzeszy pod Częstochową. 20 grudnia przekroczył granicę polsko-słowacką. W lutym 1940 roku dotarł do Francji, gdzie został przydzielony do 7 pułku piechoty 3 Dywizji Piechoty. W czerwcu 1940 roku był ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 3 Batalionie 1 Brygady Strzelców, a następnie w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej.

Zgłosił się do służby w kraju. Przeszedł szkolenie w zakresie dywersji i został zaprzysiężony 4 marca 1943 roku na rotę Armii Krajowej w Oddziale VI Naczelnego Wodza i przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. W nocy z 21 na 22 września 1944 roku został zrzucony do kraju w ramach akcji „Przemek 1” dowodzonej przez por. naw. Stanisława Kleybora (zrzut na placówkę odbiorczą „Rozmaryn” położoną 6 km na wschód od Secemina). Po aklimatyzacji dostał w październiku przydział do Okręgu Radom-Kielce AK, gdzie walczył w składzie 2 Dywizji Piechoty Legionów AK „Pogoń”. Od 8 października został przydzielony do 2 pułku piechoty Legionów AK, a od 25 października 1944 roku do stycznia 1945 roku działał w konspiracji w Ostrowcu Świętokrzyskim.

Po wojnie pracował jako kierownik zaopatrzenia w Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego w Chorzowie. Po aresztowaniu 20 sierpnia 1945 roku przez Urząd Bezpieczeństwa został skazany 26 stycznia 1946 roku na 8 lat więzienia. Po amnestii wyrok zmniejszono o połowę. Wyszedł z więzienia 20 sierpnia 1949 roku. Był później inwigilowany i szykanowany.

Od 1950 roku pracował na stanowiskach kierownika zaopatrzenia i dyspozytora w katowickich przedsiębiorstwach inżynieryjnych. W 1971 roku uzyskał tytuł magistra administracji po ukończeniu studiów na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

Był założycielem i prezesem (od 30 czerwca 1971 roku) Bielskiej Spółdzielni Mieszkaniowej „Metalowiec” w Bielsku-Białej. Również od 1971 roku pracował jako nauczyciel języka angielskiego w I Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Bielsku-Białej i jako lektor tego języka w filii Uniwersytetu Śląskiego. Był również tłumaczem przysięgłym języka angielskiego. Przeszedł na emeryturę we wrześniu 1976 roku, kontynuując pracę nauczycielską w Liceum.

Awanse

• podporucznik – ze starszeństwem z dniem 10 października 1943 roku
• porucznik – 22 września 1944 roku.

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi.

Życie rodzinne

Był synem Stanisława, pracownika firmy „Norblin”, i Władysławy z domu Grzelak. Ożenił się w 1938 roku z Heleną Cichy (ur. w 1919 roku). Nie mieli dzieci.

Bibliografia

• Krzysztof A. Tochman: Sikorski Zenon. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 37. Warszawa – Kraków: Instytut Historii PAN, 1997, s. 479–480. ISBN 83-86301-42-2.
• Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 1. Oleśnica: Firma „Kasperowicz – Meble”, 1994, s. 120–121. ISBN 83-902499-0-1.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 406. ISBN 83-211-0537-8.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, 1984, s. 250.

Linki zewnętrzne

• Biogram. elitadywersji.org