Zenon Waraszkiewicz

Zenon Waraszkiewicz (ur. 20 marca 1909 w Warszawie, zm. 21 grudnia 1946 w Łodzi) – polski matematyk zajmujący się topologią, a w szczególności teorią continuów.

Życiorys

Życie rodzinne

Syn Stanisława, nauczyciela języków nowożytnych w warszawskich szkołach średnich, oraz Marii z Jankowskich. W roku 1914 wraz z rodziną wyjechał do Rosji. Żonaty, bez dzieci. W czasie okupacji wraz z żoną pozostał w Warszawie. Oficer Armii Krajowej. W latach czterdziestych cierpiał na choroby na żołądka i dwunastnicy, wskutek czego utrzymywał dietę. Zmarł w Łodzi po operacji żołądka, 21 grudnia 1946.

Wykształcenie i kariera zawodowa

Uczęszczał do szkoły polskiej na Krymie. W 1918, rozpoczął naukę w warszawskim gimnazjum Kulwiecia, a następnie uczęszczał do gimnazjum Ludwika Lorentza, które ukończył w 1926. Studiował matematykę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, którą ukończył w 1930. Doktoryzował się w 1932 na tym samym wydziale na podstawie rozprawy „O odwzorowaniach ciągłych kontynuów”. W latach 1929–1937 uczył matematyki w szkołach średnich; od 1936 był asystentem w katedrze matematyki Politechniki Warszawskiej na wydziałach chemii, a później inżynierii nie rezygnując z kariery nauczyciela w Liceum Handlowym. W 1936 habilituje się, ogłaszając treść rozprawy pod tytułem „O pokrewieństwie kontynuów” w Wiadomościach Matematycznych.

Podczas okupacji niemieckiej prowadził wykłady na tajnych kompletach w Warszawie (tzw. Kursy Jagodzińskiego). Po powstaniu warszawskim wyjechał do Częstochowy, gdzie również nauczał na tajnych kompletach. Po zakończeniu wojny objął stanowisko wykładowcy na Kursach Akademickich w Częstochowie. Od kwietnia 1945 na Uniwersytecie Łódzkim. Profesor Wyższej Szkoły Gospodarstwa Wiejskiego w Łodzi.

Dorobek naukowy

Pierwsza praca Waraszkiewicza[1] dotyczyła wzmocnienia twierdzenia Zygmunda o absolutnej zbieżności szeregów Fouriera okresowych funkcji lipschitzowskich. Kolejne prace dotyczyły teorii continuuów. Waraszkiewicz skonstruował continuum różnych continuów płaskich, niebędących ciągłymi obrazami jeden drugiego[2] (tzw. spirale Waraszkiewicza). Waraszkiewicz opublikował łącznie 9 prac naukowych[3][4][5][6][7][8][9].

Przypisy

  1. ↑ Z. Waraszkiewicz, Uwaga o pewnym twierdzeniu p. Zygmunda (Remarque sur un théorème de M. Zygmund), C. R. Cracovie (1929), 275–279.
  2. ↑ Z. Waraszkiewicz, Une famille indénombrable de continus plans dont aucun n’est l’image continue d’un autre, Fund. Math. 18 (1932), 118–137.
  3. ↑ Z. Waraszkiewicz, Sur une famille des types de continuité qui remplit un intervalle, Fund. Math. 18 (1932), 309–311.
  4. ↑ Z. Waraszkiewicz, Sur un problème de M. H. Hahn, Fund. Math. 18 (1932), 118-137.
  5. ↑ Z. Waraszkiewicz, Sur quelques invariants des transformations continues, Fund. Math. 23 (1934), 172–178.
  6. ↑ Z. Waraszkiewicz, O pokrewieństwie kontynuów, Wiadom. Mat. 43 (1936), 1–57.
  7. ↑ Z. Waraszkiewicz, Sur les courbes planes topologiquement homogènes, C. R. Paris 204 (1937), 1388–1390.
  8. ↑ Z. Waraszkiewicz, Sur les courbes ε-deformables en arcs simples, Fund. Math. 32 (1939), 103–114.
  9. ↑ Z. Waraszkiewicz, Sur les fonctions définies par équations fonctionnelles et oú C. R. Soc. Polon. Math., Cracovie, 41 (1947), 237.

Bibliografia