Zenon Wiktorczyk

Zenon Wiktorczyk
Imię i nazwisko

Zenon Bolesław Wiktorczyk

Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1918
Stanisławów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

27 marca 1997
Warszawa, Polska

Zawód

aktor, reżyser teatralny, konferansjer

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941) Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami Warszawski Krzyż Powstańczy Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Zenon Wiktorczyk
Wik, Wiktor
Ilustracja
Grób aktora i satyryka Zenona Wiktorczyka na Starych Powązkach w Warszawie
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1918
Stanisławów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

27 marca 1997
Warszawa, Polska

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Kotwica symbol.svg Armia Krajowa

Jednostki

8 DP AK
Zgrupowanie Żaglowiec
batalion Bełt

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Zenon Bolesław Wiktorczyk (ur. 17 lipca 1918 w Stanisławowie, zm. 27 marca 1997 w Warszawie) – polski aktor estradowy, reżyser teatralny[1], satyryk, konferansjer, dziennikarz, porucznik Armii Krajowej, uczestnik kampanii wrześniowej, powstaniec warszawski.

Życiorys

Był synem Tadeusza. Przed wojną rozpoczął studia medyczne.

Żołnierz kampanii wrześniowej 1939, oficer Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego, dowódca kompanii w batalionie Bełt. Więziony w obozach jenieckich w Łambinowicach, Sandbostel i Lubece. W 1945 wraz z kolegami z oflagu założył w Lubece teatr rewiowy.

W 1946 powrócił do kraju i zamieszkał w Katowicach. Parał się dziennikarstwem, pisał recenzje teatralne, występował w audycjach radiowych. W 1949 przeniósł się do Warszawy i związał się z radiem, które przyniosło mu wielką popularność. W 1954 ukończył studia polonistyczne.

Był założycielem warszawskiego Teatru Buffo, Kabaretu Szpak, członkiem radiowego Studia Piosenki Zespołu Dziewiątka i Teatrzyku V klepki[2]. Znany przede wszystkim jako współtwórca i gospodarz audycji radiowej Podwieczorek przy mikrofonie, którą prowadził przez ponad trzy dekady.

W latach 1950–1983 pełnił funkcje kierownicze w Polskim Radiu w Warszawie. W latach 1950–1968 kierował Redakcją Humoru i Satyry, a w latach 1973–1983 Redakcją Rozrywki. Był także wieloletnim działaczem ZASP-u, m.in. przewodniczącym Sekcji Estrady oraz członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Zmarł 27 marca 1997 w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 29-6-3)[3].

Filmografia

Publikacje

  • Estrada – Materiały repertuarowe dla estrad Cz. 3 Kabaret Szpak, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa, 1975

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia

Przypisy

  1. Telewizja Polska S.A. tvp.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]..
  2. Polskie Radio Online – Muzyka – Playlista Jedynki.
  3. Cmentarz Stare Powązki: ZENON WIKTORCZYK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-12-19].
  4. M.P. z 1996 r. nr 11, poz. 117.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
POL Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami (1942) BAR.svg
Baretka: Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami – II RP (1942).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol
PL Epolet por.svg
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
POL Warszawski Krzyż Powstańczy BAR.svg
Baretka: Warszawski Krzyż Powstańczy
POL Medal Za udział w wojnie obronnej 1939 BAR.svg
Baretka: Medal Za udział w wojnie obronnej 1939
POL Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Zenon Wiktorczyk grób.JPG
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób aktora i satyryka Zenona Wiktorczyka na Starych Powązkach w Warszawie (stan na kwiecień 2012)