Zespół Williamsa
.jpg) Mężczyźni w wieku 28 i 21 lat z zespołem Williamsa | |
| ICD-10 | Q93.8 |
|---|---|
Zespół Williamsa (zespół Williamsa-Beurena, ang. Williams' syndrome, Williams-Beuren syndrome) – rzadki, genetycznie uwarunkowany zespół wad wrodzonych. Opisał go w 1961 roku nowozelandzki kardiolog J. C. P. Williams.
Etiologia
W 95% przypadków zespół Williamsa spowodowany jest delecją od 1,5 miliona do 1,8 miliona par zasad regionu q11.23 chromosomu 7. To prowadzi do usunięcia od 26 do 28 genów[1]. W 60% przypadków powyższa mikrodelecja jest pochodzenia matczynego, a w 40% ojcowskiego[2].
Do usuniętych genów należy gen ELN kodujący elastynę, a także gen LIMK1 kodujący kinazę LIM-1, postulowano też udział genów CLIP2/CAP-GLY domain containing linker protein 2/ (dawniej CYLN2 /cytoplasmic linker protein 2/) i RFC2 w patogenezie schorzenia.
Fenotyp
Pacjenci z zespołem Williamsa mają charakterystyczną dysmorfię twarzy, określaną jako twarz „elfa”, na którą składają się charakterystyczne małżowiny uszne, szerokie czoło, długa rynienka podnosowa, grube wargi, pogłębiona nasada nosa, niebieskie lub zielone tęczówki; często, lecz nie zawsze występują u nich wady wrodzone serca (np. nadzastawkowe zwężenie aorty), niedoczynność tarczycy, niepełnosprawność intelektualna lub inteligencja w dolnych granicach normy, niezwykle życzliwe usposobienie i zamiłowanie do muzyki. Zdarza się również nadwrażliwość na dźwięki, która w okresie dorosłości może prowadzić do głuchoty. U osób z zespołem Williamsa często stwierdza się słuch absolutny. W okresie noworodkowym może wystąpić hiperkalcemia. Pacjenci z zespołem Williamsa wykazują zwiększoną ufność wobec nieznanych wcześniej osób. Osoby z zespołem Williamsa mogą też przejawiać inne zaburzenia zachowania i zaburzenia psychiczne, takie jak hiperaktywność, mania i skłonność do nieuzasadnionych lęków przed niektórymi sytuacjami[3].
Przypisy
- ↑ Williams–Beuren Syndrome Barbara R. Pober, M.D.
- ↑ Zespoły aberracji chromosomowych - Śląski Uniwersytet Medyczny
- ↑ Anna Järvinen-Pasley, Ursula Bellugi, Judy Reilly, Debra L. MILLS, Albert Galaburda, Allan L. Reiss and Julie R. Korenberg (2008). Defining the social phenotype in Williams syndrome: A model for linking gene, the brain, and behavior. Development and Psychopathology, 20 , pp 1–35 doi:10.1017/S0954579408000011
Bibliografia
- Lech Korniszewski: Dziecko z zespołem wad wrodzonych. Diagnostyka dysmorfologiczna. Wyd. Wyd. II. PZWL, 2005. ISBN 83-200-3042-0.
Linki zewnętrzne
- WILLIAMS-BEUREN SYNDROME; WBS w bazie Online Mendelian Inheritance in Man (ang.)
- NINDS Williams Syndrome Information Page. [dostęp 2007-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-20)].
- The Williams Syndrome Association. [dostęp 2007-09-17].
- Stowarzyszenie Zespołu Williamsa.
- Informacje o Zespole Williamsa po polsku. oszw.w.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-10)].
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Media użyte na tej stronie
The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.
Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.Autor: E. A. Nikitina, A. V. Medvedeva, G. A. Zakharov, and E. V. Savvateeva-Popova, 2014 Park-media Ltd, Licencja: CC BY 3.0
Distinctive facial appearance of persons with WBS (A) [5]. Young child with WBS at the age of 15 months (B) and 3 years (C). Note subtle characteristic facial features, including wide mouth, chubby cheeks, long philtrum, small nose, and delicate chin. The same patient is shown in Figs. 1B, 1C, and 1D (left; 21 years); another individual with WBS aged 28 years is shown in Fig. 1D (right)