Zespół klasztorny Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej w Poznaniu

Zespół klasztorny
Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej
w Poznaniu

Zespół klasztorny od strony bramy przy ul. Piątkowskiej
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Kościół	rzymskokatolicki
Właściciel	Siostry Pasterki od Opatrzności Bożej
Klauzura	nie
Typ zakonu	żeński
Data budowy	1898-1900
Położenie na mapie Poznania Zespół klasztorny Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej w Poznaniu
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Zespół klasztorny Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej w Poznaniu
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Zespół klasztorny Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej w Poznaniu
52°26′05″N 16°54′50″E/52,434819 16,913761

Widok z dziedzińca klasztoru

Wnętrze kaplicy

Zespół klasztorny Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej w Poznaniu – zabytkowy zespół klasztorny w Poznaniu, znajdujący się na terenie Winiar (w bezpośrednim sąsiedztwie Osiedla Powstańców Warszawy), przy ul. Piątkowskiej 148.

Geneza

Koniec XIX wieku był w Poznaniu okresem dynamicznego rozwoju miasta, likwidacji murów miejskich i znaczącej industrializacji – jak we wszystkich metropoliach europejskich tego okresu rodziło to określone problemy społeczne, takie jak imigracja ze wsi do miast, zagubienie młodzieży, alkoholizm i prostytucja młodocianych. Dla ratowania dziewcząt zagrożonych prostytucją, bł Maria Karłowska założyła w 1894 Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej.

Budowa klasztoru

W latach 1898-1900 na terenie Winiar (wtedy była to jeszcze wieś podmiejska), hrabina Potulicka wykupiła cztery hektary gruntu z zabudowaniami gospodarczymi, na których wzniesiono klasztor dla Sióstr Pasterek, z przeznaczeniem m.in. na dom opieki dla zagubionych dziewcząt z ulicy^[1]. Projektantem założenia był Kornel Stabrowski z Nakła nad Notecią, natomiast sponsorami budowy – hrabina Aniela Potulicka i Leonia Clerval.

Forma

Zespół klasztorny przy ul. Piątkowskiej reprezentuje skromne formy neogotyckie. Zbudowany jest z nietynkowanej cegły. Wejście dawniej odbywało się przez ścianę szczytową prezbiterium (za ołtarzem), co było rozwiązaniem tyle niekonwencjonalnym, co niepraktycznym – zmieniono to w latach 20. XX w. W końcu XX w. część głównego budynku strawił pożar, co było asumptem do częściowej rozbudowy założenia (różnice widać w wybarwieniu cegieł).

Obiekt otaczają rozległe ogrody, otoczone wysokim murem z tynkowanych pustaków. Część tego muru jest pozostałością po autentycznym pierwotnym założeniu z 1900.

Współcześnie

Dom Opiekuńczo-Wychowawczy dla Dziewcząt im. bł. M. Karłowskiej jest niepubliczną placówką socjalizacyjną, zarządzaną przez Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej, przeznaczoną dla 30 dziewcząt w wieku gimnazjalnym (na terenie placówki działa gimnazjum). Średnio dotąd, każdego roku do Domu przyjmowano 20 dziewcząt i tyle samo go opuszczało. W 1994 pracowały tu 34 zakonnice^[1].

Dojazd

Do zespołu klasztornego dojazd zapewniają autobusy MPK Poznań linii 190 – przystanek Św. Leonarda. Przystanek ten znajduje się przy samym obiekcie i służy także autobusom PKS (kierunek Oborniki, Czarnków).

Zobacz też

• Zakład św. Łazarza w Poznaniu

Przypisy

Bibliografia

• Atlas architektury Poznania, JanuszJ. Pazder (red.), AleksandraA. Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 233, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366 .
• Praca zbiorowa, Poznań – spis zabytków architektury, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2004, s. 15/16, ISBN 83-89525-07-0
• Praca zbiorowa, Poznań w latach 2002-2006, IV Kadencja Samorządu Miasta Poznania, Urząd Miasta Poznania, 2006 (.pdf)
• Poznań – plan miasta i okolic 1:20.000, Wydawnictwo Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2004, ISBN 83-87157-01-5