Zespół klasztorny bonifratrów w Cieszynie

Zespół klasztorny bonifratrów

nr rej. 208/60 z 2 marca 1960
(c) Photo: Hons084 / Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0 pl
Państwo	Polska
Miejscowość	Cieszyn
Kościół	rzymskokatolicki
Rodzaj klasztoru	dom formacyjny, dom opieki
Właściciel	Bonifratrzy
Prowincja	Polska
Typ zakonu	męski
Obiekty sakralne
Kościół	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Styl	barok
Materiał budowlany	cegła
Data budowy	1714
Położenie na mapie Cieszyna Zespół klasztorny bonifratrów w Cieszynie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Zespół klasztorny bonifratrów w Cieszynie
Położenie na mapie województwa śląskiego Zespół klasztorny bonifratrów w Cieszynie
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego Zespół klasztorny bonifratrów w Cieszynie
49°45′01″N 18°38′07″E/49,750200 18,635372
Strona internetowa klasztoru

Zespół klasztorny bonifratrów – zabytkowy kościół i klasztor należący do zakonu bonifratrów, znajdujący się w Cieszynie, przy placu Londzina, w województwie śląskim.

Architektura i wyposażenie

Kościół z klasztorem tworzą zwarty czworokąt. Fundatorem zespołu klasztornego był marszałek ziemski Księstwa Cieszyńskiego Adam Borek. Zakonnicy zostali sprowadzeni do miasta w 1696 roku. Świątynia została wzniesiona w latach 1697–1714 według projektu architekta Michała Kleina z Nysy oraz budowniczego Ojca Klemensa Mentzela. Następnie świątynia została przebudowana w 1788 roku przez Józefa Drachnego. Kościół reprezentuje architekturę klasycystyczną. Został wybudowany na planie prostokąta. W części frontowej budowli mieści się chór muzyczny, pod którym jest usytuowana kruchta z dwiema kaplicami z lewej i prawej strony. Prezbiterium posiada jedną nawę. Przylega do niego zakrystia, nad którą usytuowane jest oratorium, podparte przez półkolistą apsydę. Zarówno świątynia jak i cały były kilkakrotnie remontowane w XIX i XX stuleciu. Wnętrze świątyni jest ozdobione późnobarokowym ołtarzem głównym dłuta Jana Jerzego Lehnerta z Opawy przystrojonym godłem zakonu Bonifratrów (jest nim jabłko granatu), posiadającym rokokowe dekoracje i posągi św. Elżbiety i św.Jadwigi. Nad tabernakulum, po którego bokach znajdują się klęczące postacie aniołów – jest usytuowany barokowy obraz Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny pędzla Bayera. Obok ołtarza głównego w świątyni mieszczą się jeszcze dwa ołtarze boczne w stylu późnobarokowym: z lewej strony ołtarz św. Jana Bożego z figurami św. Jana Nepomucena i św. Jana Sarkandra, z kolei, z prawej strony ołtarz św. Jana Grande z figurami św. Augustyna i św. Karola Boromeusza. W prezbiterium mieści się także ambona w stylu rokokowym z figurą Archanioła Michała, prowadzą do niej schody mieszczące się wewnątrz muru budowli.

Adam Borek ufundował także przy klasztorze szpital męski oraz aptekę. Szpital, początkowo był bardzo mały, posiadał tylko 7 łóżek, obecnie posiada ponad 100 łóżek. Korzystali z niego chorzy o różnych wyznaniach i narodowości. Obecnie zakonnicy prowadzą w dawnym klasztorze Dom Pomocy Społecznej^[1].

Przypisy