Zespół przyrodniczo-krajobrazowy
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy – forma ochrony przyrody w Polsce. Ustawa o ochronie przyrody z 2004 roku definiuje je jako „fragmenty krajobrazu naturalnego i kulturowego zasługujące na ochronę ze względu na ich walory widokowe i estetyczne”[1].
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy wyznacza się w celu ochrony wyjątkowo cennych fragmentów krajobrazu naturalnego i kulturowego, dla zachowania jego wartości przyrodniczych, kulturowych i estetycznych. Działalność na terenach objętych tą formą ochrony uwarunkowana jest opracowaniem dla nich planu zagospodarowania przestrzennego, który uwzględni postulaty przyrodników i historyków[2].
Według danych z 31 grudnia 2018 roku liczba zespołów przyrodniczo-krajobrazowych w Polsce wynosiła 331, które zajmowały powierzchnię 118 911,1 ha[3].
Rok | 2004 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ogółem | 177 | 318 | 324 | 328 | 331 | 335 | 339 | 343 | 352 | 331 |
Dolnośląskie | 10 | 16 | 17 | 17 | 18 | 18 | 18 | 18 | 18 | 18 |
Kujawsko-pomorskie | 12 | 47 | 48 | 48 | 48 | 48 | 48 | 48 | 43 | 35 |
Lubelskie | 7 | 7 | 7 | 7 | 7 | 7 | 7 | 7 | 7 | 7 |
Lubuskie | 7 | 13 | 13 | 14 | 14 | 15 | 16 | 16 | 15 | 14 |
Łódzkie | 24 | 36 | 39 | 39 | 40 | 40 | 40 | 40 | 42 | 42 |
Małopolskie | 4 | 6 | 7 | 7 | 4 | 4 | 6 | 6 | 10 | 9 |
Mazowieckie | 32 | 26 | 26 | 25 | 26 | 26 | 26 | 28 | 37 | 39 |
Opolskie | 13 | 20 | 20 | 20 | 20 | 20 | 20 | 20 | 21 | 19 |
Podkarpackie | 2 | 10 | 10 | 10 | 10 | 10 | 10 | 10 | 10 | 10 |
Podlaskie | 1 | 5 | 5 | 5 | 5 | 5 | 5 | 5 | 5 | 5 |
Pomorskie | 10 | 32 | 32 | 32 | 32 | 32 | 32 | 32 | 33 | 31 |
Śląskie | 15 | 22 | 22 | 23 | 24 | 24 | 25 | 25 | 24 | 23 |
Świętokrzyskie | 8 | 13 | 13 | 13 | 14 | 15 | 15 | 15 | 13 | 13 |
Warmińsko-mazurskie | 8 | 18 | 18 | 18 | 18 | 19 | 19 | 19 | 24 | 16 |
Wielkopolskie | 3 | 6 | 6 | 8 | 8 | 8 | 8 | 10 | 7 | 6 |
Zachodniopomorskie | 21 | 41 | 41 | 42 | 43 | 44 | 44 | 44 | 43 | 44 |
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 2022 r. poz. 916.
- ↑ Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Trzebiatów – 7.5 Cele i kierunki ochrony i kształtowania środowiska przyrodniczego (s. 65).
- ↑ GUS. Formy ochrony przyrody. „Ochrona środowiska 2019”, s. 125, tab. 4, 2019-11-29. Wiesława Domańska. Warszawa: Zakład Wydawnictw Statystycznych. ISSN 0867-3217 (pol. • ang.). [dostęp 2019-11-30].
- ↑ GUS Ochrona środowiska 2005-2019 (zakładka archiwum), red. Dariusz Bochenek. ISSN 0867-3217. [dostęp 2019-11-30].
Media użyte na tej stronie
Autor: Maciej Boryna, Licencja: CC BY-SA 4.0
Potok Sucha (Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy w Gminie Szprotawa), utworzony 23 maja 2019 r. uchwałą Rady Miejskiej w Szprotawie, z inicjatywy Towarzystwa Bory Dolnośląskie i Macieja Boryny.
Potok Sucha charakteryzuje się unikalnym naturalnym meandrującym przebiegiem koryta, który nie został przekształcony przez gospodarkę melioracyjną. Jego przebieg przez tereny leśne spowodował, że sam potok w połączeniu z terenami leśnymi, jest swoistą ostoją dla rzadkich i chronionych gatunków zwierząt. Rzeka od wieków rozgraniczała włości Dzikowic od Gościeszowic i Suchej Dolnej, a granice osad od czasów kolonizacji niemieckiej w późnym średniowieczu, niejako z mocy prawa, wyposażone były w pasy leśne. Stąd sąsiadujący z Suchą las jak i naturalny znak graniczny w postaci rzeki są reliktami dziejowymi. Celem ustanowienia ww. obiektu jest ochrona szczególnie cennego przełomu potoku o walorach przyrodniczych, krajobrazowych i kulturowych.
Powierzchnia 2,87 ha i długość koryta potoku 5944 mb.Autor: Tomasz Kuran aka Meteor2017, Licencja: CC BY 2.5
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Wydmy Międzyborowskie - Międzyborów.