Zespół szpitalny Juliusz w Rybniku

Zespół szpitalny Juliusz

nr rej. A/1462/92 z 07.05.1992[1]
(c) Photo: Hons084 / Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0 pl
Państwo	Polska
Miejscowość	Rybnik
Adres	pomiędzy ulicami 3 Maja i Klasztorna
Powierzchnia użytkowa	1000 m²
Rozpoczęcie budowy	1868
Ukończenie budowy	1869
Położenie na mapie Rybnika Zespół szpitalny Juliusz
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Zespół szpitalny Juliusz
Położenie na mapie województwa śląskiego Zespół szpitalny Juliusz
50°05′28,18″N 18°32′35,77″E/50,091161 18,543269

Zespół szpitalny „Juliusz” – znajdujący się w Rybniku, pomiędzy ulicami 3 Maja i Klasztorną, dawny zespół szpitalny z przełomu XIX/XX wieku.

Historia

(c) Photo: Hons084 / Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0 pl

Zespół szpitalny Juliusz

(c) Photo: Hons084 / Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0 pl

Detale

Budowę szpitala zainicjował Juliusz Roger (1819-1865) – lekarz przyboczny na dworze księcia raciborskiego Wiktora I, a zarazem Królewski Radca Sanitarny^[2]. Oprócz Juliusza Rogera do powstania szpitala w Rybniku przyczynili się także książę raciborski, powiat rybnicki, który finansował przedsięwzięcie i zapewnił transport i robotników, a także specjalnie utworzony Komitet zbierający dobrowolne składki po domach prywatnych. Wybudowany szpital otrzymał decyzją władz pruskich z 4 stycznia 1868 prawa korporacji, dzięki czemu mógł przyjmować dotacje i darowizny. Juliusz Roger nie doczekał otwarcia szpitala, gdyż zmarł na zawał serca w lesie koło Rudy (województwo śląskie) w 1865 roku.

Szpital został wybudowany w latach 1868-1869, zaś oficjalnie otwarto go w 1871 r. po tym jak na mocy uchwały walnego zebrania został przejęty przez Śląski Związek Rycerzy Maltańskich. W szpitalu znajdowało się na początku 80 łóżek i służbę pełniło 8 sióstr zakonnych św. Franciszka z Westfalii. W 1894 roku szpital dostał 40 000 marek, przekazanych przez diecezję Munster w Westfalii z kolekty kościelnej. Także miasto, powiat rybnicki i prywatni ludzie przekazali pieniądze na szpital, za które dokupiono dodatkowe grunty i wyposażono lepiej szpital. W 1894 roku przy szpitalu powstała osobna kaplica (pw. św. Juliusza), zaś kolejne budynki powstały w latach 1900 i 1901.

Podczas II wojny światowej szpital „Juliusz” znacznie ucierpiał, dlatego zaraz po wyzwoleniu Rybnika dr Franciszek Kubacki z gronem oddanych sprawie współpracowników zabrali się do uporządkowania zdewastowanego szpitala, gdzie wkrótce, choć w bardzo prymitywnych warunkach wykonywano poważne zabiegi chirurgiczne instrumentami pożyczonymi od lekarzy.

Po wojnie w okresie socjalizmu, szpital dalej pełnił swoją rolę jako Szpital Miejski przy ulicy Rewolucji Październikowej 18. Mieściły się tam oddziały Laryngologiczny, Okulistyczny i Dermatologiczny. Od strony ulicy Rewolucji Październikowej (dziś 3 Maja), na miejscu w którym kiedyś znajdowały się chlewnie sióstr Boromeuszek, dobudowano budynek w którym powstało Pogotowie Ratunkowe. Jako Szpital Miejski nr 1 istniał do 2000 roku, kiedy to wszystkie oddziały szpitalne zostały przeniesione do nowego szpitala w Orzepowicach. Od tego momentu obiekt stopniowo popadał w ruinę.

Obecnie kompleks składa się z czterech gmachów dawnego szpitala: najstarszych i największych Juliusz i Rafał, dawnego oddziału dermatologii i dobudowanego znacznie później budynku dawnego pogotowia ratunkowego. Oprócz tego kompleks uzupełnia kaplica pw. św. Juliusza.

(c) Photo: Hons084 / Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0 pl

Kaplica szpitalna pw. św. Juliusza

Dawny oddział dermatologii

W 2009 roku zespół poszpitalny został podzielony przez dotychczasowego właściciela – Zarząd Województwa Śląskiego - i znalazł nowych właścicieli: większość obiektów przejęło Starostwo Powiatowe w Rybniku, zaś 16 kwietnia 2012 r. kaplicę pw. św. Juliusza przejęła Archidiecezja katowicka. Wymogiem nieodpłatnego przejęcia obiektów było przeznaczenie ich wyłącznie na cele społeczne, niekomercyjne. W 2012 roku Starostwo Powiatowe w Rybniku przekazało dwa najmniejsze budynki kompleksu nowym właścicielom: w budynku pogotowia ratunkowego powstała Szkoła Izby Rzemieślniczej, a w gmachu po dermatologii - domowe hospicjum z Rybnika i Stowarzyszenie Rodzicielstwa Zastępczego^[3]. W marcu 2013 r. zabytkowa kaplica, oczekująca na remont ze strony Archidiecezji katowickiej, została ograbiona przez złomiarzy. Straty to ocynkowana blacha z dachu, mosiężne świeczniki, krzyże i kinkiety. Straty oszacowano na około 80 tysięcy złotych^[4].

Personel

Kierownicy szpitala:

• siostra Teresa (do 1893 roku)
• siostra Urbana (1893–1914) roku szpitalem kierował, od 1914 r. do 1920 r., a od 1920 r. do 1925 r.
• siostra Triphonia (1914-1920)
• siostra Demetria (1920-1925)

Główni lekarze:

• dr. Fleischar (1869-1877)
• dr. Ostmann, dr. Siegl (1878-1905)
• dr Boretius, dr. Modler (1905-1922)
• dr Palka (1922—1923)
• dr A. Miedniak (1923-

Kapelani:

• Ks. Teodor Kremski (1872-1906)
• Ks. Alfred Slossarczyk (1909-1920)
• Ks. Leon Pampuch (1920-1933)
• Ks. Józef Wojtynek (1933-1939)

Przypisy

Bibliografia

• Tomasz Kaczyński: Rybnik, ocalić od zapomnienia: Rybnickie szpitale. 2010-10-08. [dostęp 2013-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-13)]. (pol.).
• E-ncyklopedia wiedzy o Kościele katolickim na Śląsku: Szpital św. Juliusza w Rybniku. [dostęp 2013-09-10]. (pol.).