Zespół wzgórzowy

Zespół wzgórzowy (zespół talamiczny, zespół Déjerine'a-Roussy'ego, ang. thalamic syndrome) – zespół neurologiczny związany z procesem chorobowym uszkadzającym strukturę wzgórza. Najczęściej przyczyną uszkodzenia wzgórza są procesy naczyniowe udary niedokrwienne lub krwotoczne w dorzeczu arteria thalamostriata lub arteria thalamogaeniculata.

Na obraz kliniczny zespołu składają się:

• upośledzenie lub zniesienie czucia po przeciwległej stronie ciała związane z uszkodzeniem dróg czuciowych; najbardziej upośledzone jest czucie głębokie, mniej czucie dotyku i temperatury, najsłabiej czucie bólu,
• bardzo silne, samoistne, napadowe, palące, nieustępujące po środkach przeciwbólowych bóle obejmujące połowę ciała, tzw. bóle wzgórzowe, którym towarzyszy hiperpatia,
• przemijający niedowład połowiczy,
• ośrodkowy niedowład nerwu twarzowego,
• ruchy mimowolne o charakterze pląsawiczo–pseudoatetotycznym towarzyszące ruchom celowym, związane z zaburzeniem czucia głębokiego,
• ustawienie ręki typu "ręki położnika" zgięcie palców w stawach śródręczno-paliczkowych i nadmierne wyprostowanie w stawach międzypaliczkowych (tzw. ręka wzgórzowa),
• rzadko niedowidzenie połowicze.

Bóle wzgórzowe opisał Ludwig Edinger w 1891. Zespół dokładnie opisali w 1906 roku Joseph Jules Dejerine i Gustave Roussy^[1][2].

Przypisy

Bibliografia

• Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 129-130. ISBN 83-200-3244-X.
• James D. Fix: Neuroanatomia. Wrocław: Urban&Partner, 1997, s. 267. ISBN 83-85842-81-0.

Linki zewnętrzne

• Dejerine-Roussy disease w bazie Who Named It (ang.)