Zgorzel Fourniera

Zgorzel Fourniera
Ilustracja
ICD-10

N49.8
Choroby zapalne innych określonych męskich narządów płciowych

ICD-10

N76.8
Inne określone stany zapalne pochwy i sromu

Zgorzel Fourniera (ang. Fournier gangrene) – rodzaj martwiczego zakażenia (zgorzel), które najczęściej obejmuje skórę i tkankę podskórną moszny. Jeden z rodzajów martwiczego zapalenia powięzi.

Historia

Zgorzel Fourniera została po raz pierwszy opisana w 1764 przez Baurienne’a, a jej nazwa pochodzi od francuskiego wenerologa Jeana-Alfreda Fourniera, który w 1883 zaprezentował w swoich wykładach 5 przypadków[1].

Niektórzy historycy uważają, że zgorzel Fourniera był przyczyną śmierci Heroda Wielkiego[2].

Etiologia

W większości przypadków zgorzel Fourniera jest wywoływana przez mieszaną florę aerobową i anaerobową[3].

Następujące schorzenia mogą predysponować do rozwoju zgorzeli Fourniera:

Najczęstszymi czynnikami etiologicznymi są:

  • paciorkowce
  • gronkowiec
  • bakterie beztlenowe
  • bakterie z rodziny Enterobacteriaceae
  • grzyby

Zapadalność

Od 1996 doniesiono w literaturze o 600 przypadkach zgorzeli Fourniera. Chorowały najczęściej osoby w 6. i 7. dekadzie życia ze współistniejącymi innymi chorobami[5]. Jednakże zgorzel Fourniera nie podlega zgłoszeniom i nie występuje aż tak rzadko, zwłaszcza u chorych z cukrzycą. Sporadycznie opisywano analogiczne zakażenie u kobiet[6].

W Turcji 46% pacjentów ze zgorzelą miało cukrzycę[7], podczas gdy w innych badaniach wykazano, że jedna trzecia pacjentów miała cukrzycę, była niedożywiona lub uzależniona od alkoholu, a 10% było poddanych immunosupresji (chemoterapia, sterydy, nowotwory)[8].

Objawy i przebieg

Początkowo występuje ból i obrzęk skóry moszny[9]. Następnie dochodzi do rozszerzenia się procesu chorobowego na prącie, okolicę odbytu oraz powłoki brzuszne[9]. Zajęte tkanki ulegają martwicy, występuje nieprzyjemny zapach ze zmienionych chorobowo miejsc oraz toksemia[9].

Leczenie

Zgorzel Fourniera jest problemem urologicznym wymagającym szybkiego podania antybiotyków dożylnie oraz chirurgicznego usunięcia tkanki martwiczej[10]. Pomimo takiego postępowania, całkowita śmiertelność wynosi między 40% a 78%, jeśli przy przyjęciu są obecne cechy sepsy[7].

Przypisy

  1. ↑ Fournier JA. Gangrène foudroyante de la verge. „La semaine médicale (Paris)”. 3, s. 345, 1883. 
  2. ↑ Marta Landau: Herod zabójca. Wprost.pl, 20/2007 (1273). [dostęp 2015-10-02].
  3. ↑ Thwaini A, Khan A, Malik A, Cherian J, Barua J, Shergill I, Mammen K. Fournier’s gangrene and its emergency management. „Postgrad Med J”. 82 (970), s. 516–519, 2006. PMID: 16891442. 
  4. ↑ Emedicine.com.
  5. ↑ Vaz I. Fournier gangrene. „Trop Doct”. 36 (4), s. 203–204, 2006. PMID: 17034687. 
  6. ↑ Herzog W. [Fournier gangrene--also in females?]. „Zentralbl Chir”. 112 (9), s. 564–576, 1987. PMID: 2956804. 
  7. ↑ a b Yanar H, Taviloglu K, Ertekin C, Guloglu R, Zorba U, Cabioglu N, Baspinar I. Fournier’s gangrene: risk factors and strategies for management. „World J Surg”. 30 (9), s. 1750–1754, 2006. PMID: 16927060. 
  8. ↑ Tahmaz L, Erdemir F, Kibar Y, Cosar A, Yalcýn O. Fournier’s gangrene: report of thirty-three cases and a review of the literature. „Int J Urol”. 13 (7), s. 960–967, 2006. PMID: 16882063. 
  9. ↑ a b c Dziubek i Duszczyk 2017 ↓, s. 130.
  10. ↑ Dziubek i Duszczyk 2017 ↓, s. 131.

Bibliografia

  • Zdzisław Dziubek, Ewa Duszczyk: Choroby zakaźne i pasożytnicze. Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 130–131. ISBN 978-83-200-4534-5.

Linki zewnętrzne

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.