Zgromadzenie EWWiS

European Coal and Steel Community Map 1952.svg
Państwa sygnatariusze traktatu o Europejskiej Wspólnocie Węgla i Stali
Przewodniczący Zgromadzenia EWWiS
1952–1954

1954

1954–1956

1956–1958

Belgia Paul-Henri Spaak

Włochy Alcide De Gasperi

Włochy Giuseppe Pella

Hans Furler

Państwa członkowskieLiczba członków Zgromadzenia
Niemcy18 członków
Francja Francja18 członków
Włochy Włochy18 członków
Belgia Belgia10 członków
Holandia Holandia10 członków
Luksemburg Luksemburg4 członków
Unia Europejska Portal: Unia Europejska

Zgromadzenie EWWiS – organ Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, przewidziany w traktacie paryskim z 18 kwietnia 1951. Zgromadzenie pełniło jedynie funkcje doradcze.

Skład

Na podstawie art. 21 Zgromadzenie liczyło 78 członków wybieranych przez parlamenty krajowe:

Historia

Zgromadzenie pełniło jedynie funkcje doradcze. Jednakże w maju 1952 po podpisaniu w Paryżu traktatu o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Obronnej zostało zobowiązane przez rządy państw członkowskich do przygotowania projektu konstytucji europejskiej. Miała ona być zarazem dokumentem założycielskim nowej organizacji Europejskiej Wspólnoty Politycznej. Aby spełnić wymogi traktatowe na mocy których Zgromadzenie po ratyfikowaniu i wejściu w życie ustaleń z Paryża miało stać się jednym dla dwóch organizacji EWWiS i EWO, dokooptowano kolejnych członków i nazwano "Tymczasowym" (Ad Hoc Assembly) tzn. powołanym wyłącznie do konkretnego zadania. Przewodniczył mu były belgijski premier Paul-Henri Spaak. Po kilku miesiącach intensywnych prac przedstawiono projekt zwany Planem Spaaka. Ostatecznie wobec odmowy ratyfikacji traktatu przez francuski Parlament do utworzenia EWO i EWP nie doszło[2].

Pomimo fiaska projektu integracji militarnej w ramach EWO, nie zmniejszono wysiłków, a co najważniejsze nie zmieniły się okoliczności przemawiające za dalszą integracją państw europejskich. 2 grudnia 1954 Zgromadzenie omówiło i przyjęło tzw. Rezolucję Teitgena. Wezwało w niej do rozszerzenia swoich uprawnień o funkcje prawodawcze i kontrolne wobec Wysokiej Władzy, a także rozpatrzenie możliwości wprowadzenia wyborów powszechnych. Zakładano, że oba cele są wzajemnie powiązane, a wybory dadzą wystarczającą legitymację do sprawowania funkcji kontrolnych. 13 maja 1955 powołano do tego celu grupę roboczą, której prace rozszerzono na zagadnienia wspólnego rynku wykraczającego poza sektor węgla i stali[3]. W międzyczasie doszło do zmiany na stanowisku szefa Zgromadzenia. Nowym przewodniczącym został Giuseppe Pella.

Rola Zgromadzenia w uchwaleniu traktatów rzymskich

Kolejnym impulsem integracyjnym była zwołana na czerwiec 1955 konferencja w Messynie. Rządy państw członkowskich powołały na niej komisję roboczą ds. utworzenia wspólnego rynku, na czele której stanął pierwszy szef Zgromadzenia EWWiS Paul-Henri Spaak. Osobiście czuwał on nad tym by było ono wystarczająco informowane i sam uczestniczył w jego pracach. Tak zrodziło się założenie, że traktaty powinny ustanowić tylko jeden parlament dla trzech wspólnot. Nowe zgromadzenie uzyskało również uprawnienia kontrolne wobec nowo powołanej Komisji[3]. W tym celu stworzono Konwencję w sprawie niektórych wspólnych instytucji Wspólnot Europejskich, która została podpisana razem z traktatami. Nie udało się jednak przeforsować wyborów powszechnych. Po wejściu w życie traktatu Zgromadzenie przekształciło się w Europejskie Zgromadzenie Parlamentarne.[4].

Zobacz też

Przypisy

Dokumenty

  1. Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (wersja angielska, tekst niezmieniony). www.cvce.eu. [dostęp 2012-12-12].,
  2. Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (wersja polska, tekst skonsolidowany). polskawue.gov.pl. [dostęp 2012-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-29)].
  3. Traktat rzymski - KONWENCJA w sprawie niektórych instytucji wspólnych dla Wspólnot Europejskich s.201. polskawue.gov.pl. [dostęp 2012-12-12]..

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie