Zgromadzenie Ludowe (Syria)

Zgromadzenie Ludowe
Państwo Syria
Rok założenia1973
Kierownictwo
PrzewodniczącyHammuda Sabbagh
WiceprzewodniczącyNajdat Anzour
Struktura
Struktura Zgromadzenie Ludowe
Liczba członków250
Stowarzyszenia polityczne     Narodowy Front Postępu (177)

     niezrzeszeni (73)

Ostatnie wybory19 lipca 2020
Siedziba
Budynek parlamentarny, Damaszek, Syria
Strona internetowa
Syria
Godło Syrii
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Syrii
Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna

Wikiprojekt Polityka

Zgromadzenie Ludowe[1] (oryg. arab. مجلس الشعب, Madżlis asz-Szab) – konstytucyjny, jednoizbowy organ władzy ustawodawczej w Syrii.

Deputowani do Zgromadzenia Ludowego wybierani są w powszechnych, tajnych, równych i bezpośrednich wyborach. W pierwszych latach po uchwaleniu syryjskiej konstytucji w 1973 Zgromadzenie Ludowe liczyło 195 deputowanych. W 1990 zwiększono tę liczbę do 250. Konstytucja zastrzega, że przynajmniej połowa deputowanych musi legitymować się pochodzeniem chłopskim lub robotniczym, zaś prywatni przedsiębiorcy mogą zasiadać w Zgromadzeniu od 1990, jednak wyłącznie jako deputowani niezrzeszeni[1]. Zgromadzenie Ludowe pracuje w trybie sesyjnym, na trzech sesjach zwykłych rocznie[1].

Zgodnie z konstytucją Syrii do kompetencji Zgromadzenia Ludowego należy uchwalanie budżetu, uchwalanie ustaw, prowadzenie dyskusji o polityce rządu, zgłaszanie wotum nieufności wobec rządu lub poszczególnych ministrów. Zgromadzenie Ludowe wybiera również prezydenta spośród kandydatów przedstawionych przez Przywództwo Regionalne syryjskiej partii Baas[1]. Kadencja Zgromadzenia Ludowego trwa cztery lata[1]. W praktyce parlament nie odgrywa w systemie politycznym Syrii większej roli, toczone w nim dyskusje nie dotyczą zagadnień związanych z obronnością, bezpieczeństwem wewnętrznym czy polityką zagraniczną, koncentrując się wokół bieżących problemów społecznych i ekonomicznych. Parlament legitymizuje politykę autorytarnych władz w pierwszej z wymienionych grup obszarów, w drugiej służy im jako ciało konsultacyjne[1]. Jak pisze Łukasz Fyderek

Parlament stanowi przestrzeń dla kontrolowanej gry interesów wybranych grup syryjskiego społeczeństwa; z punktu widzenia poszczególnych deputowanych jest to miejsce służące do budowania i podtrzymywania koneksji, a zarazem płaszczyzna, na której dochodzi do mediacji między patronami posiadającymi dostęp do ośrodków decyzyjnych w rządzie i partii a ich klientelą polityczną[1]

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Fyderek Ł.: Pretorianie i technokraci w reżimie politycznym Syrii. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2011, s. 85. ISBN 978-83-7638-111-4.

Media użyte na tej stronie