Zgromadzenie Sióstr Życia Maryi
| ||
| Pełna nazwa | Zgromadzenie Sióstr Życia Maryi | |
|---|---|---|
| Nazwa łacińska | Congregatio Mariae Vitae | |
| Wyznanie | katolickie | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Status kanoniczny | zgromadzenie zakonne | |
| Założyciel | Józef Stefan Turczynowicz | |
| Data założenia | 1737 | |
| Data zatwierdzenia | 1752 | |
Zgromadzenie Sióstr Życia Maryi, mariawitki (łac. Congregatio Mariae Vitae, lt. Mariae Vitae seserų kongregacija, Marijavitės) – rzymskokatolickie żeńskie zgromadzenie zakonne założone w 1737 roku na Litwie przez proboszcza kościoła św. Stefana w Wilnie, Józefa Stefana Turczynowicza.
Zgromadzenia Sióstr Życia Maryi nie należy mylić ze Zgromadzeniem Sióstr Mariawitek powstałym w ramach Kościoła Mariawitów[1]. Zgromadzenie Sióstr Mariawitek nie jest wspólnotą zakonną Kościoła katolickiego.
Historia
Kongregację pod nazwą Zgromadzenie Sióstr Mariae Vitae zatwierdzili na prawie diecezjalnym w 1737 roku biskupi wileński, łucki, żmudzki i inflancki. 15 kwietnia 1752 roku uzyskała ona zatwierdzenie papieża Benedykta XIV.
Głównym celem istnienia zgromadzenia mariawitek była praca wychowawcza, kształcenie ubogich dziewcząt, opieka nad chorymi oraz sierotami. Mariawitki zajmowały się ponadto z godnie z zaleceniem fundatora misją wśród litewskich Żydów oraz opieką nad konwertytkami z judaizmu. Powodowało to, że często były w konflikcie z gminami żydowskimi. Skargi do kurii spowodowały rozwiązanie zgromadzenia. Po kasacie zakonu przez konsystorz wileński w drugiej połowie XVIII wieku, na wniosek przybyłych osobiście z apelacją do Rzymu sióstr jego regułę ponownie potwierdził w 1774 roku papież Klemens XIV.
Po powtórnym zatwierdzeniu zgromadzenie działało głównie na Białej Rusi, gdzie założyło kilkanaście domów zakonnych.
Zgromadzenie mariawitek istniało do połowy XIX wieku. W latach 1842-1850 zaczęło chylić się ku upadkowi. Brakowało powołań. Wiele domów zostało zamkniętych. W 1864 roku podczas powstania styczniowego zgromadzenie zostało, w ramach represji wobec Polaków, rozwiązane z nakazu władz carskich i zaprzestało działalności. Cały majątek wspólnoty przejął skarb państwa, a siostry mariawitki zostały zmuszone do wstąpienia do innych zakonów i zgromadzeń zakonnych.
Przypisy
- ↑ Zgromadzenie Sióstr Mariawitek założyła w 1887 roku pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Ubogich św. Matki Klary jako wspólnotę tzw. skrytek zakonnica rzymskokatolicka, Feliksa Kozłowska. W 1906 roku zgromadzenie to wraz z całym ruchem mariawickim zostało ekskomunikowane przez papieża Piusa X. Od 1935 roku istnieją w Polsce dwie denominacje mariawickie różniące się znacznie w kwestiach dogmatycznych: Kościół Starokatolicki Mariawitów i Kościół Katolicki Mariawitów. W obu tych Kościołach istnieją żeńskie zgromadzenia zakonne nazywane mariawitkami. Zob. Stanisław Rybak, Mariawityzm. Studium historyczne, Warszawa 1992.
Literatura
- Małgorzata Borowska. Dzieje zgromadzenia Mariae Vitae czyli Mariawitek. Nasza Przeszłość 93/2000.
Linki zewnętrzne
- Elena Keidošiūtė: Mariae Vitae kongregacijos misionieriška veikla (lit.). LIETUVOS ISTORIJOS STUDIJOS 24/2009. [dostęp 2010-09-06].
Media użyte na tej stronie
IV Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie