Zhao Gao

Zhao Gao (chiń. 趙高; zm. 207 p.n.e.) – chiński polityk, główny eunuch i kanclerz władców z dynastii Qin.

Wykorzystując swoją wysoką pozycję na dworze cesarskim, po śmierci Shi Huangdi zawiązał - wraz z Li Si i młodszym synem zmarłego, Huhai - spisek, którego celem było wyeliminowanie prawowitego następcy oraz generała Meng Tiana. Zmuszono ich do samobójstwa, posługując się sfałszowanymi dokumentami wystawionymi rzekomo przez Pierwszego Cesarza.

Po przewrocie na tronie - jako Er Shi Huangdi - zasiadł Huhai, zaś faktyczna władza przeszła w ręce Zhao Gao[1]. Eunuch bardzo szybko spowodował usunięcie niedawnego sprzymierzeńca, ministra Li Si. Prześladował również niechętnych sobie członków domu panującego. W 207 p.n.e. obalił całkowicie od siebie zależnego władcę i doprowadził do jego samobójczej śmierci. Konsekwentnie dążąc do zwiększenia swoich wpływów spowodował przyjęcie przez następnego władcę, Ziyinga, jedynie tytułu królewskiego. Został przez niego zamordowany kilkadziesiąt dni później.

Przypisy

  1. Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 44. ISBN 83-85909-61-3.

Bibliografia

  • Witold Rodziński: Historia Chin. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydaw., 1992, s. 76-77. ISBN 83-04-03821-8.

Media użyte na tej stronie