Zhou Fohai
| |||||||||
 | |||||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||||
| |||||||||
Zhou Fohai (ur. 29 maja 1897, zm. 28 lutego 1948) – chiński polityk, burmistrz Szanghaju w latach 1944–1945, kolaborant podczas wojny chińsko-japońskiej.
Pochodził z prowincji Hunan[1]. W latach 1917–1921 przebywał w Japonii, gdzie studiował na Cesarskim Uniwersytecie w Kioto[2]; tam też zapoznał się z ideologią komunistyczną[1]. Po powrocie do Chin w 1921 wziął udział w kongresie założycielskim Komunistycznej Partii Chin w Szanghaju[1][2]. Szybko przeszedł jednak na stronę Kuomintangu, co skutkowało wydaleniem z szeregów KPCh w 1924[1].
W KMT początkowo należał do krytycznego wobec Czang Kaj-szeka stronnictwa Wang Jingweia, by na początku lat 30. stać się jednym z najbardziej zaufanych ludzi Czanga. Pełnił funkcję wiceszefa wydziału propagandy, a także był członkiem zarządu partii[1][2]. Po wybuchu w 1937 roku wojny chińsko-japońskiej, sceptyczny wobec możliwości zwycięstwa, wszedł w skład utworzonego w 1940 w Nankinie kolaboracyjnego rządu Wang Jingweia, w którym pełnił funkcje ministra finansów, szefa policji i banku centralnego oraz wiceprzewodniczącego Yuanu Wykonawczego[1][2]. W 1943, za pośrednictwem Dai Li, nawiązał potajemną współpracę z przebywającymi w Chongqingu legalnymi władzami. Po zakończeniu wojny, mimo początkowych zapewnień o amnestii, został aresztowany i oskarżony o zdradę[1][2]. Skazano go na karę śmierci, zamienioną następnie decyzją Czang Kaj-szeka na dożywocie. Zmarł w więzieniu[2].
Przypisy
Media użyte na tej stronie
Zhou Fohai (Chou Fo-hai) (1897 - 1948)