ZiŁ-135

Ten artykuł od 2016-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

ZiŁ-135

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR/ Rosja
Typ pojazdu	samochód terenowy
Historia
Prototypy	październik 1958
Produkcja	1963–1995
Dane techniczne
Silnik	2 silniki Ural-375 V-8, 130 kW każdy
Transmisja	mechaniczna elektromechaniczna od wersji "M"
Poj. zb. paliwa	520 l
Długość	9,27 m
Szerokość	2,80 m
Wysokość	2,53 m
Prześwit	580 mm
Masa	11570 kg
Osiągi
Prędkość	65 km/h
Zasięg	400 km
Pokonywanie przeszkód
Kąt podjazdu	57°
Dane operacyjne

ZiŁ-135 – duży, 8-kołowy wojskowy transporter lub samobieżna wyrzutnia artyleryjska produkowana w okresie zimnej wojny przez Związek Radziecki, począwszy od roku 1958. Jego zadaniem (w zależności od wersji) było przewożenie lub wystrzeliwanie pocisków rakietowych, głównie rakiet FROG-7 (9K52 Łuna-M) typu ziemia-ziemia. ZiŁ-135 był powszechnie eksportowany do krajów bloku wschodniego, a także do Korei Północnej.

Historia

Pojazd powstał jako prostsza alternatywa dla projektowanego równolegle w zakładach ZiŁ ciągnika ZiŁ-134, różniąc się między innymi układem napędowym z dwoma produkowanymi już silnikami mniejszej mocy zamiast jednego oraz prostszym zawieszeniem. Początkowo ZiŁ-135 miał być amfibią i taki wariant został skonstruowany jako pierwszy, ze szczelnym wannowym kadłubem z wnękami na koła^[1]. Głównym konstruktorem był W. Graczow^[2]. Do napędu zaadaptowano dwa silniki Ził-123F z transportera opancerzonego BTR-152, o łącznej mocy 220 KM, z których każdy napędzał koła jednej burty za pośrednictwem przekładni hydrokinetycznej^[3]. Napędzane było wszystkie 8 kół, a skrajne osie były kierowane^[4]. Pierwszy prototyp powstał 3 października 1958 roku^[4]. Pod koniec 1959 roku powstała seria próbna trzech amfibii ZiŁ-135B^[5]. W tym samym roku prowadzono próby prototypu jako bazy dla wyrzutni rakiet balistycznych, lecz ostatecznie zdecydowano umieścić ją nie niepływającym podwoziu^[5].

Modyfikacje

• 1959 – ZIŁ-135B – wersja pływająca
• 1960 ZIŁ-135I
• maj 1960 – ZiŁ 135К – wyrzutnia 2P30
• 4 kwietnia 1961 ZIŁ-135Ł (na bazie podwozia ZIŁ-135I)
• 1962 – ZiŁ 135КМ
• 1962 – ZiŁ 135BP (B2) – prototyp wersji pływającej z kadłubem z włókna szklanego^[5]
• 1962 – ZIŁ-135ŁT
• 4 marca 1963 – ZiŁ 135ŁM
• 1964 – ZiŁ-135ŁTM

Linki zewnętrzne

• ZiL-135 special wheeled chassis (ros.). [dostęp 2010-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-04)].
• Russian 8x8 FROG-7 ZIL-135 goes for a test run - YouTube

Przypisy

Bibliografia

• Jewgienij Proczko, R. Daniłow. Awtomobili dla biezdorożija. „Tiechnika i Woorużenije”. 10/2009, s. 39-43, 2009 (ros.).