Zieleń S
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C27H25N2NaO7S2 | ||||||||||||||||||||||
Masa molowa | 576,63 g/mol | ||||||||||||||||||||||
Wygląd | ciemnozielony proszek | ||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||
Numer CAS | 3087-16-9 | ||||||||||||||||||||||
PubChem | 91525 | ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||
Podobne związki | fiolet krystaliczny |
Zieleń S, zieleń brylantowa BS, E142 – organiczny związek chemiczny, trifenylometanowy barwnik smołowy. Jest zakazany w niektórych krajach[1].
Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 5 mg/kg ciała[2].
Zastosowanie
Jest stosowany w przemyśle spożywczym jako dodatek m.in. do groszku konserwowego, sosu miętowego, serników w proszku, galaretek oraz w przemyśle tekstylnym[1].
Zagrożenia
W stosowanych stężeniach barwnik ten rzadko jest szkodliwy dla zdrowia, aczkolwiek w większych ilościach może powodować astmę, nadpobudliwość, bezsenność, reakcje alergiczne (np. wysypkę), a nawet anemię[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Bill Statham , E213: Tabele dodatków i składników chemicznych, Warszawa: Wydawnictwo RM, 2006, s. 336, ISBN 978-83-7243-529-3 .
- ↑ E142: Zieleń brylantowa BS, [w:] Food-Info.net [online] [dostęp 2010-09-29] .
Bibliografia
- J. Chodkowski , Mały słownik chemiczny, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1967 .[potrzebny numer strony]
|
Media użyte na tej stronie
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for hazardous substances
Green S