Zieleń brylantowa

Zieleń brylantowa

Nazewnictwo Inne nazwy i oznaczenia zieleń brylantowa G, zieleń malachitowa G, zieleń anilinowa
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C27H34N2O4S
Masa molowa	482,63 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	633-03-4
PubChem	12449
SMILES CCN(CC)C1=CC=C(C=C1)C(=C2C=CC(=[N+](CC)CC)C=C2)C3=CC=CC=C3.OS(=O)(=O)[O-]
InChI InChI=1S/C27H33N2.H2O4S/c1-5-28(6-2)25-18-14-23(15-19-25)27(22-12-10-9-11-13-22)24-16-20-26(21-17-24)29(7-3)8-4;1-5(2,3)4/h9-21H,5-8H2,1-4H3;(H2,1,2,3,4)/q+1;/p-1 InChIKey NNBFNNNWANBMTI-UHFFFAOYSA-M
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-06-12] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H302, H319 Zwroty P P305+P351+P338
Podobne związki
Podobne związki	zieleń brylantowa BS

Zieleń brylantowa – organiczny związek chemiczny z grupy barwników trifenylometanowych (anilinowych), podobny do zieleni malachitowej, od której różni się obecnością grup etylowych zamiast metylowych przy atomach azotu oraz anionem wodorosiarczanowym, HSO−
4 (zieleń malachitowa zawiera anion chlorkowy, Cl−
).

Zastosowanie

W medycynie zieleń brylantowa, podobnie jak fiolet gencjanowy, jest stosowana w lecznictwie (w Polsce obecnie bardzo rzadko, ze względu na trudną dostępność) jako środek antyseptyczny do dezynfekcji skóry i ran, w roztworach wodnych i spirytusowych o stężeniu 1–2%, rzadziej jako maść i w innych postaciach leku recepturowego. Znana pod nazwą farmaceutyczną viride nitens. W krajach byłego ZSRR powszechnie używana jako środek odkażający potocznie nazywany „zielonką” (ros. зелёнка).

Ponadto może być używana do barwienia wełny i jedwabiu.

• 

  Rosyjska зелёнка.

• 

  Zastosowanie „zielonki” w leczeniu ospy w Rosji.

Bibliografia

• PiotrP. Kubikowski PiotrP., WojciechW. Kostowski WojciechW., Farmakologia. Podstawy farmakoterapii, Państwowe Zakłady Wydawnictw Lekarskich, 1979 .
• Poradnik Terapeutyczny, PiotrP. Kubikowski (red.), wyd. 2, Państwowe Zakłady Wydawnictw Lekarskich, 1969 .
• Poradnik Terapeutyczny, PiotrP. Kubikowski (red.), wyd. 3, Państwowe Zakłady Wydawnictw Lekarskich, 1975 .