Zielone miejsca pracy

Zielone miejsca pracy (zielone kołnierzyki, ang. green-collar jobs, green jobs) – miejsca pracy powstałe w wyniku włączenia zasady zrównoważonego rozwoju w procesy modernizacyjne. Są to przede wszystkim prace związane z sektorem transportu zbiorowego, odnawialnych źródeł energii, budownictwa i gospodarki odpadami[1]. Ich rozkwit związany jest z rosnącym przekonaniem, że zmiany klimatyczne są efektem działalności człowieka (negatywnej antropopresji), więc ich zahamowanie wymaga zmian ekonomicznych, zapewniających zachowanie środowiskowego dobrostanu i zapewnienie nowych miejsc pracy dla osób bezrobotnych oraz pracujących w sektorach, które obecnie przyczyniają się w największy sposób do globalnego ocieplenia (takich jak przemysł samochodowy czy też wydobycie węgla). Zielone miejsca pracy są elementem Zielonego Nowego Ładu oraz teorii zielonego zarządzania[2].

Badania

Największy wzrost sektora zielonych miejsc pracy (szacowanych w Europie na 3,4 miliona, dla porównania sektor samochodowy – 2,7 miliona)[3] przypadł na lata 2001–2006 w Niemczech, podczas rządów koalicyjnych SPD i Zielonych. Badania Worldwatch Institute wskazują, że zainwestowanie przez ówczesny rząd w docieplenie budynków oraz wyposażanie ich w instalacje OZE 5,2 miliarda dolarów przyniosło całkowite inwestycje o wartości 20,9 miliarda dolarów oraz przyczyniło się do powstania i utrzymania 140 tysięcy miejsc pracy. Dzięki temu programowi roczne emisje gazów cieplarnianych pochodzące z budynków spadły o 2%. Około 4 miliardy z zainwestowanych przez rząd środków odzyskano dzięki uzyskaniu wyższych podatków z inwestycji podnoszących energooszczędność budynków, a ponadto uniknięto konieczności wypłacania zasiłków dla osób bezrobotnych. W 2005 roku czerwono-zielona koalicja zwiększyła finansowanie programu do poziomu prawie 2 miliardów dolarów rocznie. Inwestycja doprowadziła do powstania około 145 tysięcy dodatkowych pełno-etatowych miejsc pracy w roku 2006. Docieplanie budynków jest jednym z kluczowych elementów strategii niemieckiego rządu osiągnięcia redukcji emisji o 40 procent do 2020 roku[4]. Natomiast inny dynamicznie rozwijający się sektor tworzący zielone miejsca pracy to energetyka odnawialna, która zatrudnia w Niemczech obecnie 285 tysięcy osób[5].

Badania ETUC, Europejskiej Konfederacji Związków Zawodowych wskazują, że odpowiednio przeprowadzona reforma rynku pracy, dostosowująca go do przeciwdziałania zmianom klimatycznym, może stworzyć wystarczającą liczbę miejsc pracy, by zamortyzować zmniejszenie się ich w bardziej szkodliwych ekologicznie sektorach gospodarki i jednocześnie zwiększyć zatrudnienie na rynku pracy poprzez dodatkowe etaty dla osób bezrobotnych[6].

Szacuje się, że zwiększanie efektywności energetycznej o 1% rocznie przez dziesięć lat spowoduje powstanie i utrzymanie 200 tysięcy nowych miejsc pracy w całej Unii Europejskiej w tym okresie. Dodatkowe pełne etaty mogą powstać dzięki większym inwestycjom w energetykę wiatrową – przy rocznej produkcji 1 terawatogodziny powstaje od 918 do 2400 miejsc pracy, podczas gdy przy wytworzeniu tej samej ilości energii w elektrowni jądrowej powstaje ich 75, w gazowej – 250 do 265, a w węglowej – 370. Ta gałąź gospodarki już dziś zatrudnia 73800 osób w Niemczech i 35000 w Hiszpanii. Dodatkowe możliwości pojawiają się przy okazji kursów i szkoleń, pomagających w zdobyciu odpowiednich kwalifikacji i przekwalifikowaniu się[7].

W 2011 roku Biuro ds. Kobiet amerykańskiego Departamentu Pracy wydało przewodnik pt. „Why Green Is Your Color: A Woman’s Guide to a Sustainable Career” (Dlaczego zielony jest twoim kolorem: Przewodnik dla kobiet po zrównoważonych miejscach pracy), opisujący możliwości zatrudnienia i kształcenia, rozwiewający wątpliwości oraz mity mogące powstrzymywać kobiety od podejmowania pracy w nowych zielonych zawodach[8].

Z danych barometru EurObserv’ER wynika, że w końcu 2011 roku w Polsce np. w sektorze odnawialnych źródeł energii było zatrudnionych 34,6 tys., natomiast w Niemczech 378,8 tys. „zielonych” pracowników[9].

Zobacz też

  • Zielony Nowy Ład

Przypisy

  1. ↑ A. Sulich, M. Rutkowska, Ł. Popławski, Green jobs, definitional issues, and the employment of young people: An analysis of three European Union countries, „Journal of Environmental Management”, 262, 2020, s. 110314, DOI: 10.1016/j.jenvman.2020.110314, ISSN 0301-4797 [dostęp 2020-06-14] (ang.).
  2. ↑ Adam Sulich, Tomasz Zema, Green jobs, a new measure of public management and sustainable development, „European Journal of Environmental Sciences”, 8 (1), 2018, s. 69–75, DOI: 10.14712/23361964.2018.10, ISSN 2336-1964 [dostęp 2020-06-14] (ang.).
  3. ↑ Facts and Figures: the links between EU’s economy and environment, Komisja Europejska, DG Środowisko, 2007, s. 4–5, cytująca wyniki badania Ernst & Young.
  4. ↑ Green Jobs: Towards decent work in a sustainable, low-carbon world. Raport Worldwatch Institute. unep.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-14)]..
  5. ↑ Niemieccy Zieloni odradzają Polsce atomówki – rozmowa z Sylvią Kotting-Uhl, deputowaną niemieckich Zielonych i główną ekspertką tej partii ds. energetyki jądrowej, gazeta.pl. emetro.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-03)]..
  6. ↑ Zmiany klimatyczne a rynek pracy – raport ETUC. etuc.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-03)]..
  7. ↑ Raport Jean Lambert, eurodeputowanej Partii Zielonych z Londynu, nt. zielonych miejsc pracy.
  8. ↑ „Why Green Is Your Color: A Woman’s Guide to a Sustainable Career”. dol.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-06)]..
  9. ↑ Prawie 34,6 tys. Polaków pracuje w energetyce odnawialnej.

Linki zewnętrzne